Numer inwentarzowy: T.E-11.51
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1650 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.241288, E19.898843
WGS84: N49d 14.4773m, E19d 53.9306m
WGS84: N49d 14m 28.6s, E19d 53m 55.8s
UTM: Easting 419849, Northing 5454863, Zone 34
Dolina Miętusia, w ścianach Turni nad Dziurawem, u podnóża komina oddzielającego ściany Dziurawej Baszty od bardziej rozczłonkowanych Harnasiowych Czub. Kominem tym wiedzie droga wspinaczkowa Kardasia, Adamskiego i Kowalskiej.
Drogi dojścia
Doliną Miętusią na stok Dziurawego (jak do Studni w Dziurawem T.E-11.02). Od jej otworu podchodzimy pod spiętrzające się powyżej ściany i trawersujemy pod nimi do linii spadku komina. Nie dochodzi on do podnóża, wcina się w środkowe piętro urwisk. Wspinaczkę rozpoczynamy przed osiągnięciem otworu Korytarza nad Dziurawem, w miejscu, gdzie stok Dziurawego przecina płytki żleb. Pas stromych ścianek pokonujemy kierując się wprost na wylot kociołka leżącego u podnóża komina (wariant Ciszewskiego, V+), lub łatwiej (III+) - nieco z lewej i trawersem w prawo, w kierunku wspomnianego wylotu. Oba warianty łączą się około 10 m nad podnóżem ściany. Dalej wspinamy się (łatwiej) dnem kociołka do miejsca, gdzie spiętrza się on w komin. U podstawy komina znajduje się szczelinowy otwór niewielkiego aveniku. Można tu też zjechać od góry (trudności komina V), lub zamiast zjeżdżać - zejść i nie dochodząc do jego górnego wylotu strawersować w prawo (ku SE) - jak do Harnasiowej Szczeliny T.E-11.52), obniżyć się z pomocą liny sąsiednim żlebem, a następnie strawersować z powrotem do kociołka, przez który wiedzie droga od dołu. Ostatni sposób - niezbyt praktyczny, gdyż dosyć okrężny - może jednak stanowić łatwiejszy wariant wyjścia do góry. Lokalizacja i szkic dróg dojścia na rysunku. Sprzęt wspinaczkowy konieczny, zwiedzanie samej jaskini bez trudności.
Opis jaskini
Jaskinia jest pionową studnią, zatkaną korkiem śnieżnym, z szansami na dalszą eksplorację (w wypadku wytopienia śniegu). Powstała w wapieniach malmo-neokomu jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko zakryte śniegiem - nie jest widoczne.
Mikroklimat zależy od warunków zewnętrznych, awen jest wilgotny. Całość oświetlona. Roślinność występuje przy otworze (trawy, mchy), głębiej nie została opisana. Fauny nie obserwowano.
Historia
Historia eksploracji
Odkrycia dokonali Andrzej Ciszewski i Ewa Wójcik (KKTJ) między 23 a 27 czerwca 1983 r. wspinając się od dołu do otworu (informacji nie opublikowali). Ponownie natrafiono nań podczas prowadzenia drogi kominem między Harnasiowymi Czubami a Dziurawą Basztą (R.M. Kardaś z M. Adamskim i M. Kowalską - Speleoklub Warszawski, 18 sierpnia 1986 r.). W rok później próbowano eksploracji.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ wykonano dokumentację jaskini (R.M.Kardaś przy współpracy M.Francuza, 9 sierpnia 1987 r.). Pomiary wykonano busolą i taśmą parcianą. Wzmianki o jaskini opublikował R.M.Kardaś (1988c, 1989), a następnie W.Cywiński (1996). Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M.Kardaś.
Bibliografia
Kardaś, R.M. 1988c (wzmianka o próbie eksploracji i kartowaniu); Kardaś, R.M. 1989 (wzmianka o dotarciu do jaskini przez A. Ciszewskiego i E. Wójcik - przy opisie drogi wspinaczkowej kominem - wariant 3A); Cywiński, W. 1996 (wzmiankuje bez nazwy w opisie drogi); Jaskinie TPN 1996 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś