Drogi dojścia
Przed pierwszym mostkiem za Bramą Kraszewskiego skręcamy na zachodnie zbocze doliny. Idziemy niewyraźną ścieżką, która wyprowadza nad Sowę. Stąd jelenimi perciami wprost do góry, pod mur skalny. Tam, w pobliżu jego północnego skraju odnajdujemy otwór Zimnej Szczeliny I T.D-08.38 (jest on ukryty za załomem, w głębokim rowie o pionowych, skalnych ścianach, powstałym po zawaleniu części stropu szczeliny). Stąd idziemy pod skałami, kilkadziesiąt metrów w górę doliny, do poszukiwanego otworu. Znajduje się on kilkanaście metrów nad ścieżką, jest ukryty za załomem skały. W upalne dni zbiera się przed nim kłąb zimnej pary, widoczny z daleka. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór, wysoki na kilkanaście metrów, prowadzi do korytarza o szerokości średnio 1 m. Po 11.5 m, nad małym progiem z want, zwęża się on i po dalszych 4 m jest całkowicie zablokowany. W stropie widać wąskie prześwity do powierzchni.
Zimna Szczelina powstała na rozwartej powierzchni uskoku tektonicznego, w wapieniach triasu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany są zwietrzałe, dno zasłane wielkimi blokami wapienia oberwanymi ze stropu. Przy otworze występuje też gleba.
Szczelina jest sucha i widna. Z jej końca wieje bardzo silny i zimny wiatr.
Nieliczne rośliny kwiatowe występują przy otworze. Nieco głębiej sięgają mchy. Faunę reprezentują ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina dotychczas nie była wzmiankowana w literaturze. Dnia 20.07.1992 r. zauważył jej otwór T. Mardal.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, dokumentację szczeliny sporządziła I. Luty przy współpracy T. Mardala w dniu 21.07.1992 r. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty