Zielone Kominy

      Opis jaskini według Rutkowskiego (1972b): “Duży otwór (wysokość 8 m, szerokość 1,5 m), (...) położony jest nad prożkiem zbudowanym z zaklinowanych głazów (...) Wprowadza on na dno komina, rozszerzającego się ku górze. Dno komina pokryte jest glebą i grubym piargiem. Wspinamy się lewą ścianą komina, nachyloną pod kątem 85-90 stopni. Prawa ściana jest przewieszona i krucha. Ściana, po której się wspinamy pokryta jest śliskimi, zielonymi porostami. Trudności wspinaczkowe w skali taternickiej IV-A2, 2 nity. Jeśli ściana jest sucha nie jest konieczne korzystania z techniki sztucznych ułatwień. “

      ”Po 15 m wspinaczki osiągamy dobre stanowisko asekuracyjne, w nyży, w lewej części ściany. Stąd trawersujemy (III) kilka metrów w prawo, po czym wspinamy się wprost w górę ok. 10 m, do wyższego z dwóch okien, widocznych z prawej strony. Z okna można wspiąć się jeszcze kilka metrów w górę do stropu z zaklinowanych głazów (IV) na wysokości 32 m od dna komina. Na półce za oknem znaleziono namulisko z licznymi kościami nietoperzy. Z okna można również zjechać ok. 10 m na dno stromego korytarza pokryte grubym piargiem. Korytarz ten wyprowadza przez okno o wymiarach 4x1,5 m z powrotem do komina. Zjazdem ok. 15-metrowym osiągamy jego dno”

      Kominy powstały na pęknięciu tektonicznym w wapieniach malmo-neokomu jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko stanowi gruby gruz wapienny, w dnie pierwszego komina z glebą. Na półce za otworem do drugiego komina występują kości nietoperzy.

      Jaskinia wilgotna, woda kapie ze stropu. “Wyraźny przewiew wyczuwalny jest w całej jaskini, światło dzienne dociera do poziomu +10. Nieco niżej sięgają porosty i mchy. W jaskini obserwowano liczne nietoperze.”