Numer inwentarzowy: T.E-13.25
Inne nazwy: górny otwór Jaskini Śnieżnej?
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1730 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
Inne otwory: 2 - ku E, 1730 m n.p.m.
WGS84: N49.240427, E19.926739
WGS84: N49d 14.4256m, E19d 55.6043m
WGS84: N49d 14m 25.5s, E19d 55m 36.3s
UTM: Easting 421878, Northing 5454738, Zone 34
Dolina Małej Łąki, w lewym orograficznie zboczu Doliny Małej Łąki (Wyżniej Świstówki), w północno-wschodnim zboczu Małołączniaka.
Drogi dojścia
Jak do otworu Jaskini Śnieżnej T.E-13.01, żółtym szlakiem turystycznym, wiodącym Doliną Małej Łąki, docieramy na skraj Niżniej Świstówki. W miejscu, gdzie szlak skręca ostro w lewo, udajemy się dalej prosto dnem doliny wyraźnie wydeptaną percią pod próg zamykający Niżnią Świstówkę. Latem najlepszym sposobem pokonania go jest podejście ścieżką pod jego prawą (zachodnią) część, gdzie wchodzimy w próg krótkim zachodzikiem w prawo, a następnie w lewo długim, skalisto-trawiastym zachodem wyprowadzającym do najniższej części Wyżniej Świstówki. Zimą używany jest chętnie wariant prowadzący progiem nieco w lewo od jego środka, w miejscu, gdzie jest on najniższy. Wymaga to jednak użycia sprzętu (trudności II), a w wypadku liczniejszych wypraw - zaporęczowania. Inne warianty pokonania progu opisuje przewodnik Cywińskiego (1995). Osiągnąwszy krawędź Wyżniej Świstówki udajemy się ścieżką w prawo, pod ściany opadające z Kotlin, gdzie około 50 m wyżej natrafiamy na otwór jaskini T.E-13.01. Dalej stromym żlebem wznoszącym się nieco na S od tego otworu, w kierunku Kotlin. Podchodzimy tym żlebem nad jego dolne spiętrzenie. W pobliżu miejsca, gdzie perć wychodzi ze żlebu na lewo, na skalno-trawiaste żeberko, spotykamy otwór poszukiwanej szczeliny. Dojście łatwe, miejscami nieco eksponowane, zwiedzanie możliwe tylko przez wyjatkowo szczupłe osoby.
Opis jaskini
Trójkątny otworek ma około 25 cm szerokości i 0,5 m wysokości. Wiedzie do nieco rozmytej szczeliny, zmierzającej ku W. Widać, że kontynuuje się ona co najmniej 4 m na wprost oraz w dół, gdzie następuje niewielkie rozszerzenie.
Szczelina rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego, należących do wierchowej jednostki Ździarów (fałd Czerwonych Wierchów). Ma ona prawdopodobnie połączenie z Jaskinią Śnieżną, z korytarzykiem odchodzącym do góry w tym kierunku z odnogi zwanej Kibelkiem. Świadczy o tym również silny wywiew. Otwór szczeliny nazywany był dawniej górnym otworem Śnieżnej. Namulisko tworzy przy otworze gleba i gruz wapienny.
Szczelina jest wilgotna. Latem wyczuwa się silny wywiew z otworu. Światło sięga do kilku metrów. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, oraz mchy i porosty.
Historia
Historia eksploracji
Otwór szczeliny położony przy perci wiodącej do Kotlin znany był od dawna. Według informacji J. Grodzickiego w latach sześćdziesiątych próbował rozkopywać go B. Jabłoński (SW), zwany Zaspałkiem, a później inni grotołazi. Nie zdołano jednak powiększyć szczeliny na tyle, aby można przejść głębiej niż 2 m.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ obserwacje terenowe wykonała w 1999 r. I. Luty. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Szkic opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2000 (szkic planu i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty