Numer inwentarzowy: T.E-08.51
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1255 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.240610, E19.856766
WGS84: N49d 14.4366m, E19d 51.4060m
WGS84: N49d 14m 26.2s, E19d 51m 24.4s
UTM: Easting 416785, Northing 5454833, Zone 34
Dolina Kościeliska, w prawym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak, na stoku opadającym spod Raptawickiej Grani.
Drogi dojścia
Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu bocznego żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy stromo przez Żeleźniakową Bramę T.E-08.49 kilkaset metrów, aż w pobliże przecinającej skały SE zbocza, wysokiej Szczeliny nad Bramą. Nie dochodząc do niej (około 50 m w dół żlebu) odnajdujemy możliwość przejścia ze żlebu ku E wąskim przechodem przez mur skalny (wiedzie tędy jelenia perć). Nad murem perć prowadzi lekko w dół, dalej trawersuje niewyraźny żleb, za którym biegnie ku SE, do następnego żlebu (od Głębowca około 80 - 100 m). Ostatnim żlebem podchodzimy kilkadziesiąt metrów i w prawym orograficznie jego zboczu, w małej skałce, odnajdujemy z trudem otwór Zasłoniętej Szczeliny. Położony jest on nad około dwumetrowym prożkiem skalno-trawiastym, zupełnie zasłonięty zwieszającymi się gałęziami smreka i wielkimi paprociami. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór jest szczelinowy (1,2x1,2 m), nad nim widać małe okienko wiodące również do jaskini. Za otworem wiedzie 7-metrowy, szczelinowy, wąski korytarz. Na początku i przed końcem korytarza wznoszą się krótkie wnęki na prawo, po upadzie szczeliny.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej, na nieco rozmytej szczelinie 237o/60oS. Ściany są gładkie, miejscami występują na nich drobne nacieki grzybkowe. Poziome dno buduje glina jaskiniowa i gruz wapienny, przy otworze występuje nieco gleby.
Jaskinia jest wilgotna, wyczuwa się w niej przewiew. Światło bezpośrednie sięga do około 4 m.
Rośliny kwiatowe rozwijają się w otworze, nieco głębiej sięgają małe paprocie, mchy i porosty.
W korytarzyku i wnękach widać zespół owadów trogloksenicznych (m.in. ćmy, motyle - liczne Scoliopteryx libatrix, pająki, muchówki, kosarze,). Przy otworze znaleziono ślimaki i żuki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt prawdopodobnie nie był znany wcześniej, brak o nim wzmianek w literaturze speleologicznej.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, jego dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy J. Łabęckiej w dniu 7 września 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
