Wyżnia Szczelina w Zadnim Kościelcu

Jaskinię stanowi wysoka na około 8 m szczelina tnąca ścianę Zadniego Kościelca. Na dno szczeliny można dostać się otworem południowym pomiędzy zaklinowanymi kamieniami lub nieco dalej, otworem pierwszym przez 3 m. głębokości studzienkę, biorącą początek pomiędzy zaklinowanymi kamieniami. Na poziomie dna szczelina biegnąca ku NW ma około 1 m szerokości i po 5 m staje się niedostępna. Szczelina ma również drugi poziom utworzony przez zaklinowane w niej bloki skalne na wysokości 4 m powyżej dna jaskini. Można się do niego dostać wspinaczką (II). Także na tym poziomie szczelina kończy się niedostępnym zwężeniem.

Jaskinia rozwinęła się w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Jest to szczelina tektoniczna rozwarta grawitacyjnie w kierunku osi doliny Stawów Gąsienicowych. Ściany jaskini są lite. W kilku miejscach znajdują się zaklinowane bloki skalne i kamienie. Spąg jaskini pokrywa autochtoniczny rumosz skalny, w środkowej części znajduje się płat śniegu.

Światło dzienne oświetla zewnętrzną część szczeliny; w końcowych partiach jest ciemno. Jaskinia jest sucha, po opadach wilgotna. Pomimo niewielkich rozmiarów i południowej ekspozycji otworu w jaskini stagnuje zimne powietrze i utrzymuje się płat śniegu. W otworze rozwija się roślinność zielona, wewnątrz jaskini obserwowano porosty i mchy. Obserwacje fauny nie były prowadzone.