Tylkowa Szczelina

    Jaskinia ma trzy otwory. Otwór I znajduje się w grani i tworzy go szczelina o długości około 5 m i szerokości około 0,5 m. Otwory II i III znajdują się między blokami skalnymi zapadliska w północnym zboczu, kilkanaście metrów poniżej grani (na pierwszej od góry trawiastej półce). Jaskinię tworzą dwie krzyżujące się szczeliny tektoniczne. Otwór I wprowadza do pionowej szczeliny prostopadłej do grzbietu, otwartej od strony NW na odcinku około 7 m od jej górnej krawędzi. Szczelina ta na głębokości około 10 m doprowadza do drugiej szczeliny o biegu równoległym do zbocza i nachylonej na S. Pozostała część jaskini zbudowana jest na tej właśnie szczelinie. Od góry jest ona zablokowana dużymi głazami, wśród których znajdują się dwa pozostałe otwory. W przewężeniach tej szczeliny (szerokość od 0,6 do 1,3 m) utworzyły się mosty z zaklinowanych głazów dając kilka możliwości dotarcia do najniższego poziomu. Tu szczelina jest całkiem zablokowana drobniejszym gruzem skalnym. Duża część jej dna jest pokryta firnem, a ściany w tej okolicy są wylodzone. We wschodniej części można dostać się przez ciasne przełazy między głazami do niewielkiej salki zawaliskowej. Natomiast w kierunku zachodnim szczelina doprowadza do wymienionego wcześniej zawaliska na powierzchni zbocza, z niewielkim prześwitem między głazami. W tej części szczeliny widoczne jest lustro tektoniczne o powierzchni około 30 m.

    Jaskinię tworzą rozwarte szczeliny tektoniczne, nie przemodelowane przez wodę, rozwinięte w wapieniach i dolomitach triasu środkowego paraautochtonicznej serii wierchowej. Namulisko stanowią gruz i głazy, miejscami na pochyłych ścianach szczeliny występuje nieco gliny.

    Woda występuje głównie w postaci firnu i lodu oraz w niewielkich ilościach skapuje ze stropu. Stan wylodzenia jest zmienny (obserwacje zespołu inwentaryzacyjnego OW PTPNoZ w lipcu 1976 r. i 1977 r.).

    Światło wpadające przez otwór I sięga do dna komina (około 13 m), natomiast przez otwory II i III wnika na odległość około 4 m. Roślinność zielona występuje w bliskim sąsiedztwie wszystkich otworów (do 1 m). Głębiej - około 15 m od dolnych otworów - zaobserwowano bezzieleniowy pęd. W jaskini występują mchy.

     E. Sobiepanek (OW PTPNoZ) natrafiła na okaz Rymosia sp. (Diptera) w dn. 12. 07. 1977 r.