Numer inwentarzowy: T.E-07.43
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1448 m n.p.m.
Wystawa otworu: N
WGS84: N49.242338, E19.849681
WGS84: N49d 14.5403m, E19d 50.9809m
WGS84: N49d 14m 32.4s, E19d 50m 58.9s
UTM: Easting 416273, Northing 5455033, Zone 34
Dolina Kościeliska, w prawym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak wciętego w zachodnim stoku Doliny Kościeliskiej, przy dolnym otworze Jaskini Bańdzioch Kominiarski T.E-7.7a.
Drogi dojścia
Z Polany na Stołach idziemy nieznakowaną ścieżką przez Przełęcz ku Stawku powyżej następnego wypłaszczenia terenu, aż do wyraźnego stromienia stoku. Stąd, przy rozwidleniu ścieżki, skręcamy nieco na lewo i trawersujemy zbocze percią wiodącą w kierunku dolnego otworu Jaskini Bańdzioch Kominiarski T.E-7.7a (na trawersie miejscami przydatna jest lina poręczowa). Na platformie, poniżej tego otworu, u podstawy ściany, bez trudu odnajdujemy otwór kominka. Jest to drugi z widocznych tu otworów, licząc od Bańdziocha, położony kilka metrów ku W od Kominka przy Bańdziochu T.E-7.42. Dojście w końcowej części trudne, eksponowane, zwiedzanie łatwe, ciasno.
Opis jaskini
Otwór główny (dolny), myty na szczelinie, ma 0,45 m szerokości i 0,5 m wysokości. Na prawo od niego widać wąski (0,1 m) prześwit, a 1,5 m nad otworem widać w ścianie małe, okrągłe okienko 0,4 m średnicy - otwór środkowy. Na tej samej szczelinie, około 2,5 m wyżej niż główny otwór, na niewielkiej półce, uchodzi nieco do góry trzeci otwór kominka (szczelinowy). Za ciasnym głównym otworem wchodzimy do krótkiego korytarzyka, którego strop gwałtownie podwyższa się i przechodzi w myty kominek około 2,5 m wysokości. Kominek ten uchodzi górnym otworem, ma też odgałęzienie wiodące do środkowego otworu. Na wprost od otworu dolnego, nad 1,5-metrowym prożkiem, wznosi się 2-metrowy, pochyły, ślepy kominek.
Jaskinia powstała na silnie rozmytej szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Stanowi ona część systemu Bańdziocha Kominiarskiego, odciętą od niego przez erozję stoku. Na mytych ścianach miejscami występują nacieki grzybkowe. Namulisko jest bardzo skąpe, jedynie przy otworze występuje nieco gleby i gruzu wapiennego.
Wilgotność i przewiew między otworami w szczelinie zależne są od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Światło sięga do końca.
Przy otworze widać nieco mchu, a na ścianach - porosty i glony. Faunę reprezentują owady i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był grotołazom poznańskim od czasu początków eksploracji Bańdziocha Kominiarskiego, od 1968 r. Grotołazi niestety wrzucają do niego śmieci. W. W. Wiśniewski, który w latach 1975-76 poszukiwał jaskiń w rejonie Żeleźniaka zwiedził kominek i wymienił go w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu pod nazwą Trzyotworowy Kominek przy Bańdziochu (Wiśniewski,1988).
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację kominka sporządziła w dniu 21 września 2003 r. I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W. 1988 (wymienia w wykazie jaskiń Kominiarskiego Wierchu, podaje niektóre orientacyjne dane morfometryczne); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
