Szczelina ze Śniegiem

    Otwarta od góry szczelina o zmiennej szerokości (średnio 1-1,5 m), wysoka do 5,5 m, przebiega w kierunku SW - NE. Jej wschodnia część została przesunięta ku N na poprzecznym uskoku. Przy zachodnim krańcu szczeliny widać duży lej krasowy (średnicy 2,5 m) o dnie zasłanym wielkimi wantami. Wprowadza on do szczeliny, która zaraz zakręca nieco na lewo i zwęża się znacznie. Za małym prożkiem z wanty północna ściana zanika (zastępuje ją nasyp ziemny), by po kilku metrach znów się pojawić. Na tym odcinku dno szczeliny stromo opada. Idąc 4 metry dalej, w dół, na wprost spotykamy zamykającą drogę ścianę poprzecznego uskoku (wysoką na 5,5 m). Przy niskim stanie śniegu i lodu, który gromadzi się tu, czasem udaje się przedostać pod ścianą na lewo (ku N), przez zacisk, do dalszej części szczeliny. W części tej wznosi się ona prosto ku NE, jest szeroka na 1,2 do 1,8 m, a jej 5,5-metrowe ściany tracą stopniowo wysokość i uchodzą po 5 m do leja (mniejszego niż poprzedni).

    Opisywany obiekt jest rozwartą szczeliną tektoniczną o charakterze zawaliskowym, która powstała w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany są nieco zwietrzałe, bez nacieków. Dno buduje gruz wapienny, wielkie wanty i gleba.

    Wilgotność i przewiew zależne są tu od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Bez względu na pogodę wyczuwa się jednak z głębi zimny przeciąg. W najgłębszej części szczeliny zalega, zwykle przez cały rok, płat lodu i śniegu. Światło sięga do końca.

    W szczelinie rozwijają się nieliczne roślinny kwiatowe, nieco paproci, mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady i ślimaki.