Szczelina za Płytą

    Otwór schroniska jest trójkątny, o wymiarach 1,4x0,9 m. Wiedzie do szczelinowego korytarzyka, który opada stromo i zwęża się. W zwężeniu korytarzyk zablokowany jest gruzem skalnym. 

    Schronisko powstało na szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Ściany są zwietrzałe, bez nacieków. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz wapienny z domieszką gleby przy otworze. W głębi szczeliny znaleziono kości dużych zwierząt.

    Szczelina jest wilgotna, wyczuwa się w niej dość silny przewiew spod gruzu. Światło sięga do końca korytarzyka. Rośliny kwiatowe występują przy otworze, a mchy i porosty w całym schronisku. Faunę reprezentują owady, w otworze znaleziono też ślimaki.

Schronisko mogło być znane grotołazom zakopiańskim eksplorującym ten teren w 1959 r. i w latach sześćdziesiątych; wzmianki o dwóch odkrytych wtedy grotach są jednak niedokładne. Wątpliwości związane z identyfikacją jaskiń w tej okolicy omówiono przy opisie Jaskini za Ratuszem Owalnej (T.E-11.50). Nie wykluczone, że szczelina dawniej dłuższa, została w późniejszym okresie zasypana gruzem. W sierpniu 1986 r. I. Luty zwiedziła szczelinę podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego.

I. Luty w sierpniu 1994 r., w ramach akcji inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, sporządziła dokumentację przy współpracy M. Tomaszka. Pomiary schroniska i położenia otworu wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Kronika 1995 (informacja o udokumentowaniu, bez podania nazwy).

Wójcik, S.,1959 (wzmianka o odkryciu, być może dotyczy opisywanego obiektu); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).

Jerzy Grodzicki

Izabella Luty