Szczelina w Zadnim Kościelcu

     Otwór jaskini to wysoka na 6 m szczelina o szerokości 0,6 m u podstawy, zwężająca się ku górze. Tuż za otworem znajduje się rozwinięta na szczelinie studzienka o głębokości 1,8 m i zaklinowany głaz. Za nim znajduje się zwężający się korytarz o długości 5 m przechodzący w niedostępną szczeliną. W końcowej jej części w stropie widoczne jest niedostępne dla człowieka połączenie z powierzchnią. 

     Jaskinia rozwinęła się w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Jest to szczelina tektoniczna rozwarta grawitacyjnie w kierunku osi doliny Stawów Gąsienicowych. Ściany jaskini są lite. W kilku miejscach znajdują się zaklinowane bloki skalne i kamienie. Spąg jaskini pokrywa autochtoniczny rumosz skalny.

    Światło dzienne oświetla zewnętrzną część szczeliny, do końcowych partii dociera światło rozproszone. Jaskinia jest sucha, po opadach miejscami wilgotna, a jej mikroklimat jest uzależniony od warunków atmosferycznych. Wewnątrz jaskini obserwowano porosty i mchy. Obserwacje fauny nie były prowadzone.