Szczelina w Krzesanicy II

      Jest to otwarta od góry szczelina rowu grzbietowego Krzesanicy, o szerokości 0,4-1 m. Najgłębszy punkt znajduje się w połowie jej długości, w pobliżu mostu, jaki tworzą zaklinowane nad nią głazy. Szczelina rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego paraautochtonicznego fałdu Stołów (seria wierchowa) jest nieco rozmyta przez wody opadowe i roztopowe. Namulisko tworzy gruz wapienny i gleba.

      Szczelina jest zwykle wilgotna, chociaż wilgotność i przewiew zależą tu bardzo od warunków atmosferycznych. Do późnego lata zalega w niej płat śniegu. Światło sięga do końca. Wyczuwa się bardzo słaby przewiew ze studzienki w dnie. Roślinność reprezentują głównie mchy, glony i porosty; rośliny kwiatowe są nieliczne.

Szczelina była z pewnością znana od dawna; nie sposób ominąć jej otwór wędrując grzbietem Krzesanicy. Większości starszych wzmianek traktujących o „dziurach w Krzesanicy” nie można jednoznacznie odnosić do opisywanego obiektu. Figuruje on w spisie W. Borowca i in. (1977, 1978), a następnie wspomina o nim Hochmuth (1982).

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację szczeliny sporządziła w dniu 1 sierpnia 1981 r. I. Luty przy współpracy A. Sadowskiej i A. Skarżyńskiego. Otwór, zlokalizowany metodą ciągu azymutalno-taśmowego, sfotografował T. Ostrowski. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Borowiec, W. i in. 1977,1978 (dane morfometryczne dla jaskiń bez nazwy nr. 201 - mogą dotyczyć opisywanego obiektu); Wójcik, Z. 1978c (wzmianka bez nazwy o pionowych szczelinach, wykorzystywanych przez wody opadowe i roztopowe, położonych niemal na samej Krzesanicy); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja); Hochmuth, Z. 1982 (wzmianka pod symbolem KR - 15, lokalizacja na mapie i na fotografii); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Izabella Luty