Numer inwentarzowy: T.E-13.29
Gmina: Zakopane (gm. miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1640 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.238611, E19.937222
WGS84: N49d 14.3167m, E19d 56.2333m
WGS84: N49d 14m 19.0s, E19d 56m 14.0s
UTM: Easting 422638, Northing 5454525, Zone 34
Dolina Kondratowa, w lewym (or.) zboczu Doliny Kondratowej, w środkowej części skałek o nazwie Kochy.
Drogi dojścia
Podchodzimy od schroniska w Dolinie Kondratowej zielonym szlakiem prowadzącym na przełęcz pod Kopą Kondracką. W miejscu gdzie szlak opuszcza dno doliny skręcamy w prawo i podchodzimy około 350 m. Długim Żlebem do rozszerzenia w kształcie małego kociołka, zamkniętego od góry kilkunastometrowym progiem. Tu skręcamy w prawo i podchodzimy pod skałkami zwanymi Kochy stromo po piargach. Szukany otwór znajduje się w ich dolnej części. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Prostokątny otwór o szerokości 0,8 m. i wysokości 1,5 m prowadzi do wąskiego korytarza, kończącego się 1,5 m progiem sprowadzającym na dno szczelinowatego korytarza. Ku wschodowi znajduje się niewielka komórka 1,5 m. wysoka, której dno opada do szczelinowej, zablokowanej zawaliskiem studzienki 1,5 m głębokiej. Ku zachodowi rozwija się nieco większa komora długości 3 m. i wysokości 1,8 m, zablokowana zawaliskiem, za którym kontynuuje się niedostępna szczelina.
Jaskinia powstała w wapieniach triasu środkowego i jury (seria wierchowa, fałd Giewontu) na szczelinie o przebiegu NW-SE. Ma charakter zawaliskowy, strop budują zaklinowane wanty, a spąg pokrywa autochtoniczny rumosz i wanty odpadłe od stropu.
Światło sięga do studzienki w korytarzu wejściowym. Nie prowadzono obserwacji roślinności przyotworowej, fauna nie występuje.
Historia
Historia eksploracji
Dotychczas nie była wzmiankowana w literaturze, choć mogła być wcześniej znana - otwór jaskini jest widoczny ze szlaku.
Historia dokumentacji
Została zlokalizowana w dniu 11 października 1999 r. przez Z. Tabaczyńskiego, który 14 października 1999 r. sporządził jej dokumentację przy pomocy busoli geologicznej i taśmy parcianej. Zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).
Plan opracował Z. Tabaczyński.
Bibliografia
Tabaczyński, Z. 2000a (opis, plan); Jaskinie TPN 2002b (opis inwentarzowy i plan).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Zbigniew Tabaczyński
