Numer inwentarzowy: T.D-12.08
Inne nazwy: Jaskinia w Iglicy, ZT - 1
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1662 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
Inne otwory: 2 -ku W, 1665 m n.p.m.
WGS84: N49.247307, E19.912443
WGS84: N49d 14.8384m, E19d 54.7466m
WGS84: N49d 14m 50.3s, E19d 54m 44.8s
UTM: Easting 420849, Northing 5455517, Zone 34
W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, w północno-wschodnim stoku Zagonnej Turni, dokładnie nad otworem Jaskini pod Iglicą T.D-12.09.
Drogi dojścia
Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym zboczem Skoruśniaka docieramy do źródełka w Żlebie Wodniściak: Stąd nieco na lewo i do góry perciami zwierzęcymi idziemy przez gęsty las do Przełęczy Siwarowej, dalej przez młodniki ku SE, do małej turniczki obrywającej się w stronę Doliny Małej Łąki, położonej po lewej (or.) stronie Żlebu Kamiennego. Z siodełka oddzielającego tą turniczkę od pierwszych skałek Zagonnej Turni kierujemy się kilka metrów ku SE i dalej niewyraźnym żlebkiem na południe, aż do skałki w kształcie zęba (ma ona około 20 m wysokości). Na prawo od niej, u podnóża niewysokiej ścianki znajduje się północno-zachodni otwór Jaskini nad Korytem T.D-12.10. Jest on ukryty w trawach, niewidoczny nawet z bliska. Przechodzimy głównym ciągiem tej groty, do jej wschodniego otworu. Stąd około 15 m idziemy na wprost trawiastą, eksponowaną płasienką, dalej wznosimy się zakosami po bardzo stromych trawkach do widocznej z daleka szczeliny między wybitną iglicą a przylegającym do niej pasem skał. Następnie pokonujemy kilka metrów zapieraczką w szczelinie (trudności II) i wychodzimy na zaklinowane w niej wanty, nad którymi 3,5 m na wprost, w szczelinie, znajduje się otwór dolny (główny) poszukiwanej jaskini. Otwór górny usytuowany jest dokładnie nad nim, 3,5 m wyżej. Dojście eksponowane, w górnej części o trudnościach II, zwiedzanie uciążliwe, ciasno.
Opis jaskini
Otwór główny jest niewielki, ma wymiary około 0,5x0,5 m. Schodzimy zapieraczką na dno prostej szczeliny tektonicznej o kierunku W-E, jej szerokość wynosi 0,5 m , a wysokość 7 m. Szczelina prowadzi nieco w dół i dalej przez 1-metrowy prożek z want do góry, do niewielkiej zawaliskowej salki. Przed wejściem na prożek, na prawo wstecz odchodzi ciasny, szczelinowy korytarzyk, w którym po kilku metrach przejście zagradza duża wanta.
Wracamy do salki. Ma ona wymiary około 2x2 m. Nieco na lewo odgałęzia się bardzo ciasna, zwężająca się szczelina. Na wprost salka przechodzi w szerszą szczelinę prowadzącą w dół, do wylotu studzienki, zbyt ciasnego aby przejść (wrzucony tam kamień spada kilka metrów). Za studzienką szczelina się kończy. Po przeciwnej stronie salki można wejść po wantach do góry, do małej komórki położonej nad salką, połączonej z nią również okienkiem w stropie. Z komórki, niezwykle ciasny korytarzyk z zaciskami wiodący nad wantami zaklinowanymi w stropie głównej szczeliny, wyprowadza do otworu górnego.
Jaskinia rozwinęła się na nieco rozmytej szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu łuski Turni Rabowskiego (seria wierchowa). Zaklinowane w szczelinie zawalisko wydziela dwa poziomy jaskini. Nacieki nie występują. Namulisko tworzy ostrokrawędzisty gruz wapienny i duże wanty.
Światło odbite dociera do salki. Jaskinia jest wilgotna, wyczuwa się bardzo silny przewiew ze szczelin końcowych.
Roślinność bardzo skąpa (brak gleby). Przy dolnym otworze rozwijają się mchy, porosty i nieliczne egzemplarze roślin kwiatowych. Faunę reprezentują motyle, muchówki i inne owady.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta w dniu 19 lipca 1975 r. przez P. Kulbickiego, podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ. Sporządził on szkic wnętrza oraz szkic położenia otworu na podstawie wykonanego wówczas ciągu busolowego.
Historia dokumentacji
W dniu 25 sierpnia 1977 r. dokumentację jaskini sporządziła I. Luty przy współpracy K. Pohoskiego. Pomiary dolnego ciągu przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą, górny korytarz zaznaczono na planie szkicowo. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu wykonał zespół Naukowego Koła Geodetów AGH pod kierownictwem W. Borowca w dniu 17 sierpnia 1981 r. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Burkacki, M. i in. 1984 (wzmianka o odkryciu); TATRY POLSKIE 1984 (błędna lokalizacja na mapie 1:10000); Luty, I. 1988 (nowe dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ściany, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
