Szczelina w Giewoncie II

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.D-14.05
Gmina: Zakopane (gmina miejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1805 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze

Dane morfometryczne

Długość: 3.7 m
Deniwelacja: 1.3 m (-1.3m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.252154, E19.941595
WGS84: N49d 15.1292m, E19d 56.4957m
WGS84: N49d 15m 07.8s, E19d 56m 29.7s
UTM: Easting 422978, Northing 5456026, Zone 34

Lokalizacja otworu

W lewym orograficznie stoku Doliny Kondratowej, na południowym zboczu Długiego Giewontu, tuż pod granią, w skałach jej środkowej części.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Niebieskim szlakiem wiodącym z Kuźnic przez Kalatówki idziemy w kierunku przełęczy Kondrackiej. Około 350 metrów za schroniskiem na Polanie Kondratowej skręcamy ze ścieżki na prawo do Suchego Żlebu. Podchodzimy nim przez trawy i maliny spotykając zwierzęce perci, aż pod kosówki ciągnące się szerokim pasem poniżej grani. Kilkadziesiąt metrów ku W od osi żlebu odnajdujemy dogodne przejście przez kosówki (perć zwierzęca) i za nimi trawersujemy do góry, na prawo (ku E), w kierunku zawaliska wielkiego obrywu bloków widocznego tuż pod granią. Wspinamy się po głazach do miejsca, gdzie podchodzą one najwyżej pod grań. Tam, pod ścianą, odnajdujemy otwór poszukiwanej szczeliny, ukryty za dużym głazem. Znajduje się on około 25 metrów ku E od Jaskini Zawaliskowej w Długim Giewoncie. Można też dotrzeć do opisywanej szczeliny trawersując pod granią od Szczerby w Giewoncie lub trudniej, drogą (trudności II) od Wrótek wiodącą granią, częściowo po jej północnej stronie. Dojście i zwiedzanie bardzo łatwe.

Opis jaskini

    Niewielki, trójkątny otwór (o boku około 0,7 m) wiedzie w dół, do ciasnej studzienki o głębokości 1,3 m. Opada ona do krótkiej, szczelinowej nyży o poziomym dnie. Nyża powstała w wapieniach malmu wierchowej serii (fałd Giewontu), na szczelinie o kierunku W-E. Północna ściana jest lita, południową buduje ściana wielkiego głazu - fragment zawaliska. Namulisko tworzy rumosz wapienny i gleba.

    Wilgotność, temperatura i przewiew zależne są od warunków atmosferycznych. Światło sięga do końca. Nieliczne rośliny kwiatowe obecne są w okolicy otworu, w głębi rozwijają się głównie mchy oraz glony i porosty. Występują owady.

Historia

Historia eksploracji

Szczelinę zwiedził w dniu 18 czerwca 1989 r. W.W. Wiśniewski. Zamieścił on opis położenia schroniska oraz jego wnętrza (Wiśniewski, 1990b).

Historia dokumentacji

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez OW PTPNoZ, dokumentację opisywanego obiektu sporządziła w dniu 23 października 2000 r. I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej. Pomiary przeprowadzono za pomocą zestawu Silva i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Wiśniewski, W.W. 1990b (opis położenia i szczeliny); Jaskinie TPN 2002b (plan i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty