Numer inwentarzowy: T.E-07.17
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1402 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
Inne otwory: 2 - ku ESE, 1390 m n.pm.
WGS84: N49.243075, E19.849718
WGS84: N49d 14.5845m, E19d 50.9831m
WGS84: N49d 14m 35.1s, E19d 50m 59.0s
UTM: Easting 416276, Northing 5455114, Zone 34
Dolina Kościeliska, w północnym zboczu masywu Kominiarskiego Wierchu, przy Żlebie Żeleźniak, za kilkudziesięciometrową turnią odpękniętą od skalnych ścian u ich podstawy, nazwaną przez F. Rabowskiego (1959) "Zawieszoną Skałą".
Drogi dojścia
Podchodzimy Żlebem Żeleźniak do charakterystycznej Zawieszonej Skały, widocznej w prawym (or.) ograniczeniu żlebu. Przechodem pomiędzy tą skałą a ścianą wydostajemy się ze żlebu. Zaraz za przechodem wchodzimy w prawo w ścianę pokonując łatwy, kilkumetrowy próg z want obficie porośniętych roślinnością. Wydostajemy się na ukośny trawniczek, w którego dolnym końcu - po lewej - znajduje się wyższy otwór Szczeliny przy Zawieszonej Skale II, natomiast na wprost pokonanego wcześniej progu z want, w górnym końcu trawnika, w widocznej z dołu wysokiej szczelinie znajduje się otwór Szczeliny przy Zawieszonej Skale I. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Jaskinię tworzy wysoka na 6-7 m szczelina o biegu mniej więcej W-E, bardzo stromo nachylona ku N, o wznoszącym się dnie. Ok. 16 m od otworu, w pobliżu końca jaskini, odchodzi prostopadle w prawo kilkumetrowy szczelinowy korytarzyk, przebiegający w zawalisku pomiędzy blokami, zaklinowanymi wantami i gruzem skalnym. Około 3 metrów przed wejściem do wspomnianego korytarzyka można osiągnąć po łatwej wspinaczce (II+) most z want zaklinowanych w głównej szczelinie. Szczelina na wprost jest zablokowana wantami, jednak cofając się nieco na wyższy most, można dojść do górnego otworu.
Jaskinię stanowi grawitacyjnie otwarta szczelina w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Szczelina nie nosi żadnych śladów rozmycia przez wodę. Namulisko stanowi gleba i autochtoniczny gruz wapienny, w głębi występują także bloki skalne. Nacieki nie występują.
Jaskinia jest wilgotna, woda kapie ze stropu. Przewiew zależy od warunków zewnętrznych. Światło sięga do końca głównej szczeliny, tylko w bocznym odgałęzieniu jest ciemno.
W strefie przyotworowej występują trawy, mchy i zioła; w głębi ściany pokrywają glony, a w bocznym odgałęzieniu obserwowano bezzieleniowe rośliny rosnące na ekskrementach niewielkich ssaków. Fauny nie zaobserwowano.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia nie wzmiankowana w literaturze, została znaleziona przez M. i R.M. Kardasiów w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 6.07.1979 r.
Historia dokumentacji
Dokumentację sporządzili tego samego dnia M. i R.M. Kardasiowie. Pomiary zostały wykonane taśmą parcianą, busolą geologiczną Meridian oraz klinometrem Freiberg. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Kardaś.
Bibliografia
TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja otworu); Jaskinie TPN 1993a (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Michał Kardaś
