Numer inwentarzowy: T.D-08.36
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1020 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
WGS84: N49.251640, E19.865618
WGS84: N49d 15.0984m, E19d 51.9371m
WGS84: N49d 15m 05.9s, E19d 51m 56.2s
UTM: Easting 417448, Northing 5456049, Zone 34
W lewym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, za Bramą Kraszewskiego.
Drogi dojścia
Doliną Kościeliską idziemy do odgałęzienia niebieskiego szlaku wiodącego na Stoły. Tuż za nim odnajdujemy starą, niewyraźną drogę łagodnie wznoszącą się ku S, w kierunku muru skalnego widocznego w lesie. Trawersujemy zbocze ok. 200 m równolegle do dna doliny, aż do miejsca, gdzie skały odchodzą w górę. Dalej podchodzimy za charakterystyczną skałką wysuniętą ku E, wyższą niż poprzednie. Skałka ta ze względu na liczne szczeliny i otwory nazywana jest Dziurawcem, podobnie, jak największa jaskinia przecinająca ją na wylot - Jaskinia Dziurawiec T.D-08.1. Poszukiwany otwór znajduje się kilkanaście metrów na E od południowego wylotu ww. jaskini, w tej samej skałce, w ścianie, nad około 6-metrowym progiem (trudności III). Zwiedzanie uciążliwe, bardzo ciasno.
Opis jaskini
Otwór o szerokości 1 m i wysokości 2,3 m prowadzi do korytarzyka, który po ponad 3 m, nad małym progiem, znacznie zwęża się, przechodząc po 2 m w niedostępną szczelinę. Od wejścia na lewo odchodzi stromo do góry ciąg małych prożków. Po 5,5 m następuje rozwidlenie korytarza. Północne odgałęzienie jest coraz węższe i zamulone, ku SW od niego wiedzie bardzo ciasny kominek. Od kominka na prawo odchodzi ciasna, zwężająca się szczelina, a na wprost prowadzi wąski korytarzyk, skręcający w lewo ku powierzchni.
Jaskinia rozwinęła się na nieco rozmytych szczelinach w obrębie wapieni malmu jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Na ścianach występują nacieki grzybkowe oraz fragmenty polew naciekowych. Dno w dolnym korytarzu pokrywa gruz wapienny z domieszką gliny.
Jaskinia jest sucha. Światło dociera do końca jej dolnej części. Przewiewu nie wyczuwa się.
W otworze występują mchy i porosty oraz trawy i paprocie. We wnętrzu obserwowano muchówki, komary i pająki.
Historia
Historia eksploracji
Mimo sąsiedztwa znanej od dawna jaskini Dziurawiec, szczelina nie była dotąd wzmiankowana w literaturze.
Historia dokumentacji
W dniu 14.07.1992 r. jej dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy T. Mardala. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
