Numer inwentarzowy: T.D-12.15
Inne nazwy: ZT - 4
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1565 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.247269, E19.913268
WGS84: N49d 14.8361m, E19d 54.7961m
WGS84: N49d 14m 50.2s, E19d 54m 47.8s
UTM: Easting 420909, Northing 5455512, Zone 34
W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, w stoku Zagonnej Turni.
Drogi dojścia
Z Doliny Miętusiej niebieskim szlakiem wiodącym zboczem Skoruśniaka do Żlebu Wodniściak, dalej perciami przez gęsty las i piargi podchodzimy do Przełęczy Siwarowej. Stąd idziemy nieco ku SE i schodzimy Kamiennym Żlebem, aż do filara ograniczającego od NE skały Zagonnej Turni (w górnej części filara widać duży, charakterystyczny okap). Tu skręcamy pod skałą na prawo do góry, do otworu Nyży z Kozicami T.D-12.16, położonego u podnóża jej wschodniej ściany, w pobliżu żlebu. Inny wariant dojścia do tego miejsca prowadzi z Wyżniego w Dolinie Małej Łąki przez Piargi pod Zagonem, dalej na prawo małym żlebkiem do Siwarowego Siodełka. Stąd nieco do góry trawersujemy przez las, kosówki, trawy i płyty do górnej części Kamiennego Żlebu, którym docieramy do otworu Nyży z Kozicami T.D-12.16. Dalej idziemy pod skałami ku SE do trawiastego, bardzo stromego żlebu, którym wspinamy się wprost do poszukiwanego otworu. Inna droga wi.edzie od otworu Jaskini Błotnej T.D-12.05: wspinamy się skalisto-trawiastym żlebkiem widocznym na prawo od jej otworu, a po kilkunastu metrach trawersujemy przez kosówkę na prawo, na drugą stronę żebra skalnego, do górnej części ww. żlebu, w którym jest poszukiwany obiekt. Dojście eksponowane, nieco trudne, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o kształcie soczewkowatym ma 1 m szerokości i około 3,5 m wysokości. Szczelina za nim wznosi się stromo i zwęża, a po 7 m jest zbyt ciasna aby przejść.
Schronisko rozwinęło się na nieco rozmytej szczelinie tektonicznej (257̊/75̊S) w wapieniach malmo-neokomu łuski Turni Rabowskiego (seria wierchowa). Dno jest częściowo skaliste, a częściowo pokryte glebą i rumoszem wapiennym.
Światło dociera do końca szczeliny. Jest ona wilgotna, wyczuwa się silny przewiew. Rośliny kwiatowe występują o okolicy otworu, głębiej glony, mchy i porosty. Faunę reprezentują owady i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina nie była wzmiankowana w literaturze speleologicznej do czasu prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ.
Historia dokumentacji
W dniu 7 sierpnia 1979 r. znalazła ją i udokumentowała I. Luty przy współpracy R. Bieganowskiego, wykonując również pomiary sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu metodą ciągu busolowego i szkic położenia otworu. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1988 (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ściany); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty