Numer inwentarzowy: T.E-06.10
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1750 m n.p.m.
Wystawa otworu: WNW
WGS84: N49.243017, E19.841191
WGS84: N49d 14.5810m, E19d 50.4715m
WGS84: N49d 14m 34.9s, E19d 50m 28.3s
UTM: Easting 415656, Northing 5455118, Zone 34
Dolina Lejowa, w północnych stokach Kominiarskiego Wierchu, pod granią, ponad Doliną Lejową.
Drogi dojścia
Z Polany na Stołach nieznakowaną ścieżką (stary szlak) wiodącą przez Przełęcz ku Stawku i Załupę docieramy w pobliże charakterystycznej igliczki skalnej. Stąd trawersujemy na lewo do góry, w okolice górnego otworu Bańdziocha Kominiarskiego i dalej pod skałami, aż za wyraźny żleb opadający po wschodniej stronie Kufy (razem ponad 500 m trawersu). Po strawersowaniu żlebu docieramy do skałek pod granią. Jedna z nich ma charakterystyczny kształt przypominający sfinksa. Za tą skałką, za odstrzelonym blokiem, odnajdujemy otwór poszukiwanej szczeliny. Znajduje się ona około 5-7 m poniżej otworu Jaskini Skośnej T.E-6.1, nieco ku W od niej. Idąc od szczytu Kominiarskiego Wierchu granią, przez kosówki, docieramy po około 400 m do poprzecznej szczeliny w tej grani i schodzimy stąd nieco ku NW, do otworu. Dojście łatwe, miejscami nieco eksponowane, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór ma przy spągu 1,1 m szerokości oraz 1,4 m wysokości. Prowadzi on do wąskiej szczeliny. Zaraz za otworem widać filarek skalny rozdzielający wstępną część szczeliny. Pokonujemy tu zacisk (0,2 m). Dalej szczelina staje się bardziej obszerna (ma 1,2 m szerokości), a jej prawa, płytowa ściana pochyla się ku S. Za punktowym obniżeniem stropu do 1 m, korytarzyk wznosi się bardzo stromo i staje się coraz ciaśniejszy. Niebawem zamyka go zawalisko. Przed końcem szczeliny widać w stropie prześwit do powierzchni terenu.
Schronisko powstało na szczelinie tektonicznej w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Szczelina jest miejscami nieco rozmyta. Jej ściany są gładkie, lekko zwietrzałe. Strop buduje zawalisko wielkich want zaklinowanych w szczelinie. Namulisko tworzy drobny gruz i żwir wapienny ostrokrawędzisty z małą domieszką gleby oraz duże bloki skalne. Schronisko łączy się prawdopodobnie niedostępnymi szczelinami z Jaskinią Skośną.
Schron jest suchy, wyczuwa się w niej silny, zimny przewiew (wilgotność i przewiew zależne są tu od warunków pogodowych panujących na powierzchni terenu). Światło rozproszone sięga do końca.
Przy otworze rozwija się uboga roślinność kwiatowa (znaleziono tojad), jedynie nieco mchu i porostów. Obecności fauny nie stwierdzono.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, jej dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego w dniu 22 września 2003 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
