Drogi dojścia
Z Hali pisanej idziemy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. Jego dnem (lub powyżej Rynku obejściem jego górnych progów) dochodzimy aż do ujścia Dolinki Trzynastu Progów. Za odgałęzieniem tej dolinki podchodzimy jeszcze około 0,5 km, aż do rozszerzenia za wyraźnym zwężeniem wąwozu. Na lewo widać pasmo skał z charakterystycznymi, pionowymi szczelinami międzywarstwowymi, schodzące do dna wąwozu, porośnięte na górze kosodrzewiną. Idziemy pod skałami około 70 metrów do góry. Nieco nad podstawą skał, w szczelinie poniżej ich północnego krańca (pod wyraźną przełączką) znajduje się otwór Jaskini Lodowej Krakowskiej T.F-10.03. Poszukiwany otwór widać 9 m niżej, nieco ku S od niej. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o wymiarach 0,5x1,8 m prowadzi do wysokiej na około 3 m, zwężającej się szczeliny. Powstała ona na kontakcie pionowo stojących warstw wapieni malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Jej południowa ściana jest nieco rozmyta. Namulisko tworzy gruz wapienny i gleba. Obiekt ten niewątpliwie łączy się niedostępnymi szczelinami z wyżej położoną Jaskinią Lodową Krakowską.
Wilgotność zależy tu od warunków atmosferycznych. Na dnie występuje lód. Światło sięga do końca. Wyczuwa się bardzo silny przewiew. Roślinność przy otworze reprezentowana jest głównie przez mchy, wątrobowce i porosty, głębiej widać nieco glonów i mchów. We wnętrzu zauważono obecność muchówek.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze speleologicznej, chociaż mogła być znana odkrywcom położonych w pobliżu jaskiń.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ jej dokumentację sporządziła w dniu 13 sierpnia 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty