Drogi dojścia
Z polany Kalatówki podchodzimy Suchym Żlebem do wysokości około 1220 m i skręcamy na lewo, na stok Kalackiej Turni. Niewyraźnymi perciami zwierzęcymi wznosimy się stromo, przez las płytkim żlebem, aż w pobliże grani. Spostrzegamy pionową szczelinę z dwoma otworami, w wybitnej turni położonej poniżej wschodniego końca skał grani. Niższy, mniejszy z otworów (położony 4 m poniżej górnego) jest tym poszukiwanym. Docieramy do niego trawersując ze żlebu kilka metrów wąską, nieco eksponowaną półką. Dojście w końcowym odcinku nieco trudne, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Niewielki otwór o kształcie czworokątnym, zbliżonym do trójkątnego, ma 0,7 m szerokości i 0,8 m wysokości. Prowadzi do szczelinowego, poziomego korytarzyka, który po 3 metrach kończy się ślepo.
Schronisko rozwinęło się na szczelinie w wapieniach malmo-neokomu (seria wierchowa, fałd Giewontu). Ściany są nieco zwietrzałe. Dno buduje gleba i gruz wapienny, w głębi widać nieco namuliska gliniastego.
Szczelina jest sucha i widna, bez przewiewu. W otworze występują rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy i porosty, które sięgają w głąb. Zauważono muchy, komary i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany obiekt znany był od dawna. S. Zwoliński (1993) odnotował po wycieczce w maju 1934 r. istnienie w turni położonej na lewo od Koziego Korytarza dwóch nyż: „…dolna, z trójkątnym otworem, niewysoka i ciasna…”, górną określa jako bardzo frapującą.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację szczeliny sporządziła I. Luty przy współpracy M. Kapełuś w dniu 15 czerwca 2001 r. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Suunto oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1993 (wzmianka o zwiedzaniu, opis położenia i schroniska); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty