Numer inwentarzowy: T.E-08.36
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1222 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNE
WGS84: N49.238648, E19.860313
WGS84: N49d 14.3189m, E19d 51.6188m
WGS84: N49d 14m 19.1s, E19d 51m 37.1s
UTM: Easting 417040, Northing 5454611, Zone 34
Dolina Kościeliska, Raptawicka Turnia, we wschodniej ścianie Świecznika Raptawickiego ponad Raptawickim Żlebem, w sąsiedztwie Raptawickiego Tuneliku (T.E-08.37).
Drogi dojścia
Z dna doliny (zaraz za jego zwężeniem u podnóża Raptawickiej Turni) podchodzimy piargami poniżej ścian do wylotu stromego Raptawickiego Żlebu. Żlebem idziemy w górę; około 50 m przed Przełączką Raptawicką w ścianie ograniczającej żleb od prawej (or.) strony, dostrzegamy na wysokości ok. 30 m półkę z jaworem. Położona jest ona w zaklęśnięciu ściany, tworzącym rodzaj kociołka, nad którym widać szczelinowaty komin. Otwór widoczny z dołu na jej lewym krańcu to otwór Szczeliny nad Żlebem. Trudności III - IV (?). Tę samą półkę można osiągnąć wprost od dołu drogą przez Okap Muskata wg. przewodnika Głazka i Wirskiego (1989) o trudnościach V+, A2. Zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór - widoczny z Raptawickiej Turni i Raptawickiego Żlebu - wysoki na 1,5 m, rozwinięty na szczelinie, w przybliżeniu prostokątny. Jaskinię tworzy korytarz o szerokości 45 do 80 cm, soczewkowato rozmyty na szczelinie. Przy końcu, na prostopadłym pęknięciu skręca w prawo i kończy się zamulonym zwężeniem.
Jaskinia powstała w wapieniach malmo-neokomu autochtonicznej serii wierchowej. Przy otworze namulisko stanowi gleba, dalej dno korytarza jest skaliste, a przy końcu gliniaste z niewielką ilością gruzu. W końcowej części korytarza na ścianach występują gliniaste naskorupienia (nieco scementowane namulisko) i nieliczne bulaste nacieki grzybkowe.
Jaskinia wilgotna, woda kapie ze stropu. Światło sięga ok. 3-4 m w głąb.
Roślinność przy otworze obfita, w głębi występują tylko mchy. Z fauny zaobserwowano jedynie komary.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta we wrześniu 1970 r. przez S. Gmaja i M. Rutkowskiego, nie wykluczone jednak, że mogła być spenetrowana przez J. Łabęckiego i R. Malczyka w trakcie pierwszego przejścia drogi zwanej "Trumna" (2.09.1969 r.).
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini 5.07.1979 r. w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ sporządził R.M. Kardaś przy współpracy E. i J. Bednarków. Pomiary wykonano taśmą parcianą, busolą geologiczną Meridian i klinometrem Freiberg. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R. M. Kardaś.
Opracował Rafał M. Kardaś.
Bibliografia
TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1993a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Rutkowski, M. 1970 (Zeszyt poszukiwań nr 1, opis pod symbolem RG 1).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś
