Szczelina nad Ptasią

    Otwór o kształcie zbliżonym do trójkątnego ma 1,1 m wysokości i 2,2 m szerokości. Leżą w nim duże głazy. Za otworem stromo w dół wiedzie krótki korytarz z wielkimi wantami, urywający się 3,5-metrowym, przewieszonym progiem (przydatna lina) do owalnej komory o płaskim dnie. Na wprost odchodzi od niej ślepa, krótka szczelina, a na lewo, za dużym głazem widać ciasny przełaz.

    Opada stąd stromo wąski, meandrujący nieco korytarz z małymi prożkami (uwaga! ruchome wanty). Sprowadza on do poziomego, szczelinowego korytarza, niezwykle ciasnego (z zaciskiem). Wiedzie on ku W, do dolnego otworu mającego 0,6 m szerokości i 1,2 m wysokości. Tuż przed otworem leży wanta utrudniająca wyjście z jaskini.

    Jaskinia rozwinęła się w obrębie wapienno-dolomitycznej serii triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Została wymyta na szczelinie o przebiegu W-E, nachylonej ku N. Namulisko tworzy głównie autochtoniczny gruz wapienny z domieszką gliny i materiału allochtonicznego, wielkie wanty oraz (przy otworach) gleba.

    Jaskinia jest wilgotna. Wyczuwa się przewiew między otworami. Światło sięga do 5 m w głąb jaskini.

    Obfita roślinność kwiatowa występuje przy otworach, we wstępnych częściach korytarzy rozwijają się mchy i porosty.

    Faunę reprezentują owady troglokseniczne, m. in. Scoliopteryx libatrix, muchówki i chruściki; zauważono też nietoperza.