Numer inwentarzowy: T.F-10.02
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1590 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW
WGS84: N49.230918, E19.889146
WGS84: N49d 13.8551m, E19d 53.3488m
WGS84: N49d 13m 51.3s, E19d 53m 20.9s
UTM: Easting 419126, Northing 5453720, Zone 34
Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zboczu górnej części Wąwozu Kraków, w stoku Mechów.
Drogi dojścia
Z Hali Pisanej żółtym szlakiem podchodzimy do Wąwozu Kraków. Jego dnem lub obejściem jego górnych progów idziemy aż do ujścia Dolinki Trzynastu Progów. Za odgałęzieniem tego żlebu podchodzimy jeszcze około 0,5 km, aż do rozszerzenia za wyraźnym zwężeniem wąwozu. Na lewo widać pasmo skał z charakterystycznymi, pionowymi szczelinami międzywarstwowymi, schodzące do dna wąwozu, porośnięte na górze kosodrzewiną. Idziemy pod skałami około 70 metrów do góry. Nieco nad podstawą skał, w szczelinie poniżej ich północnego krańca (pod wyraźną przełączką) mijamy otwór Jaskini Lodowej Krakowskiej T.F-10.03 (położony około 9 m powyżej Szczeliny pod Lodową T.F-10.11). Stąd około 20 m do góry, do poszukiwanego otworu ukrytego pod małą skałką, nad kępą kosówki. Znajduje się on tuż za niewielką przełączką, na lewo (ku N) od niej. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).
Opis jaskini
Otwór o wysokości 0,8 m i szerokości 0,4 m prowadzi do wąskiego korytarzyka, który po około 1,5 m urywa się około 6-metrową szczelinową studnią. Naprzeciwko otworu w stropie widać prześwity do powierzchni. Schodząc na dno studni omijamy po drodze półkę z zaklinowanych kamieni. Ku NW szczelinę blokują wkrótce wanty, ku NE ciągnie się ona prawie 10 m, dalej jest zbyt ciasna do przejścia. W połowie długości szczeliny, 2 m nad jej dnem, można wejść do jej wyższej części, oddzielonej od dolnej zwężeniem i zaklinowanymi wantami.
Jaskinia jest rozwartą, nieco rozmytą szczeliną międzywarstwową z zaklinowanym w niej zawaliskiem. Powstała ona w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namulisko tworzy gruz wapienny i wanty z domieszką gleby.
Wilgotność zależy od warunków atmosferycznych. Światło dociera prawie do końca. Wyczuwa się silny przewiew. Roślinność zielona występuje do około 1 m od otworu. Podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich w dniu 25 lipca 1977 r. T. Bielska zebrała następujące gatunki roślin (oznaczenia mszaków wykonała J. Mickiewicz):
kwiatowe: Saxifraga aizoides L., Saxifraga caesia L., Primula auricula L., Ranunculus alpestris L., Campanula polymorpha Witasek, Androsace chamaejasme Wulf., Androsace lactea L., Carex firma Host., Festuca versicolorTausch., Silene acaulisL., Crepis jacquinii Tsch., Salix alpina Scop., Pedicularis hacquetii Graf.
paproć: Asplenium viride Huds.
mszaki: Rhytidium rugosum Kindb., Mnium orthorrynchum Br., Rhytidiadelphus triquetrus Warnst., Hylocomium umbratum Fleisch., Campylium polygamum Bryhn, Distichium montanum Hag., Tortella tortuosa Limpr., Ctenidium molluscum Mitt.
Zauważono obecność muchówek i komarów.
Historia
Historia eksploracji
Do czasu udokumentowania brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 25 lipca 1977 r. zwiedzili ją (do głębokości 3 m) M. Burkacki i P. Herzyk. Wówczas wykonali oni dokumentację poznanego fragmentu, a T. Bielska zebrała okazy flory okołootworowej. W 1987 r., podczas obozu SW PTTK T. Żuławnik razem z M. Burkackim przeszli dalej i uzupełnili pomiary. W sierpniu 1994 r. I. Luty uzupełniła obserwacje terenowe. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowali M. Burkacki i T. Żuławnik.
Bibliografia
Kardaś, R. M., Burkacki, M. 1977 (wzmianka o udokumentowaniu bez podania nazwy); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy); Bielska, T., Mickiewicz, J. 2000 (flora).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
