Numer inwentarzowy: T.E-13.17
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1555 m n.p.m.
Wystawa otworu: NW
WGS84: N49.244798, E19.927812
WGS84: N49d 14.6879m, E19d 55.6687m
WGS84: N49d 14m 41.3s, E19d 55m 40.1s
UTM: Easting 421963, Northing 5455223, Zone 34
Dolina Małej Łąki, w prawym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki (Niżniej Świstówki), w lewej (or.) ścianie Żlebu Poszukiwaczy Jaskiń wciętego w zachodnie zbocze Mnichowych Turni, za Mnichem Małołąckim Otwór jest widoczny z Niżniej Świstówki na około 1/4 wysokości żlebu, powyżej otworu Jaskini za Mnichem, nad pierwszym progiem
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy do Niżniej Świstówki i idziemy dalej bez perci ku E, do ujścia Żlebu Poszukiwaczy Jaskiń. Trudności pierwszego, przewieszonego progu omijamy po lewej stronie wspinając się nieco trudno stromym trawiasto-skalistym zboczem z kępami kosówki. Następnie trawersem na prawo dochodzimy nad próg, do otworu. Dojście nieco trudne, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór, ograniczony wysokim, rozległym okapem prowadzi do szczeliny, która na prawie całej swojej długości ma kontakt z powierzchnią. Oddzielona jest ona od żlebu stromą ostrogą skalną. Ostroga ta i wiszący nad nią okap tworzą północną ścianę groty, z wąskim prześwitem. W pobliżu otworu widać duży, zaklinowany blok skalny. Dno szczeliny wznosi się, a około 5 m przed jej końcem jest próg skalny o wysokości 2,6 m.
Grota została wymyta na szczelinie pod ścianą żlebu, w wapieniach należących do wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko tworzy glina i gruz wapienny, jest też nieco gleby.
Wilgotność i przewiew zależą od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Szczelina jest widna. Rozwijają się w niej głównie porosty, glony i mchy, roślin kwiatowych brak. Faunę reprezentują owady, znaleziono też odchody kozic.
Historia
Historia eksploracji
Opisywany tu obiekt znany był od dawna taternikom i prawdopodobnie grotołazom zakopiańskim - wanta w otworze obwiązana była bardzo starymi pętlami. Wójcik (1966a) oraz Kozik (1972) wymieniają jaskinię o nazwie Szczelina Mnichowa, lecz podane przez nich dane morfometryczne oraz brak w ich spisach Jaskini Pomarańczarnia sugerują, że wzmianki te dotyczą właśnie znanej Z. Wójcikowi J.Pomarańczarnia. Natomiast w spisie jaskiń Borowca i in. (1977, 1978) Szczelina Mnichowa występuje obok Pomarańczarni utożsamianej z Chudą Mnichową Studnią (drugą nazwę podano w nawiasie); przytoczone dane morfometryczne odpowiadają jednak Chudej Mnichowej Studni.
Historia dokumentacji
Choć opisywany obiekt znano, to w literaturze speleologicznej brak wzmianek o nim, a „pustą” nazwę przypisano mu podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ - w spisie inwentaryzacyjnym OW PTPNoZ grota o nazwie Szczelina Mnichowa odnotowana została na podstawie informacji ustnych S. Wójcika. Dokumentację szczeliny sporządziła w dniu 24 lipca 1980 r. I. Luty przy współpracy A. Skarżyńskiego. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów przeprowadzonych w dniu 23 września 1982 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1982a (wzmianka o skartowaniu); Luty, I. 1982b (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych, bez nazwy); Luty, I. 1989b (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ścian Mnichowych Turni, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
