Numer inwentarzowy: T.F-11.01
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 2093 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
WGS84: N49.231032, E19.902984
WGS84: N49d 13.8619m, E19d 54.1790m
WGS84: N49d 13m 51.7s, E19d 54m 10.7s
UTM: Easting 420134, Northing 5453718, Zone 34
Dolina Miętusia, Dolinka Mułowa, w niewielkim leju krasowym, około 30 m na zachód od szczytu Ciemniaka.
Drogi dojścia
Czerwonym szlakiem wiodącym na Ciemniak. Otwór znajduje się tuż przy ścieżce, po jej północnej stronie. Dojście i zwiedzanie bez trudności, boczne szczeliny niezwykle ciasne.
Opis jaskini
Otwór jest prawie okrągły (1,1x0,7 m). Prowadzi do studzienki o głębokości 3,2 m, z dna której odchodzą ku NE i SW dwa bardzo ciasne, kilkumetrowe, szczelinowe korytarzyki. Ze studzienki, przez małe okienko w jej SE ścianie, wiedzie również przejście (zacisk) do krótkiej szczeliny, równoległej do nich. W dnie korytarzyka biegnącego ku NE widać wykopaną w zawalisku 2,5-metrową studzienkę zakończoną zbyt wąską do przejścia szczeliną.
Jaskinia rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego paraautochtonicznego fałdu Stołów (seria wierchowa), na szczelinie tektonicznej o biegu 236º/70º N. Dno studzienki tworzy gruz wapienny i gleba, południowo-zachodni korytarzyk zamknięty jest namuliskiem gliniastym, a korytarzyk północno-wschodni - zawaliskiem.
Jest wilgotno. Światło odbite sięga do końca. Wyczuwa się słaby przewiew z zawaliska. Rośliny kwiatowe występują przy otworze, a w głębi studzienki mchy i porosty.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia mogła być znana od dawna. Znaleziono w niej narzędzia, przy pomocy których zostało rozkopane zawalisko. Prawdopodobnie prace te przeprowadzili grotołazi zakopiańscy (wg informacji E. Winiarskiego głównie B. Noiszewski już w latach pięćdziesiątych tych i sześćdziesiątych kopał w tej okolicy). W literaturze brak wzmianek nie budzących wątpliwości co do identyfikacji obiektu. Być może występuje w spisie jaskiń W. Borowca i in. (1977, 1978) pod nr. 172 - bez nazwy.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację studzienki sporządziła w dniu 14 lipca 1979 r. I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego, który sfotografował otwór. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Lokalizację otworu przeprowadzono metodą ciągu azymutalno-taśmowego. Podczas zwiedzania w 1995 r. I. Luty stwierdziła, że osypujący się do leja rumosz wapienny zamknął wejście do obu bocznych szczelin i wypełnił dolną część studzienki. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Borowiec, W. i in. 1977,1978 (dane morfometryczne pod nr. 172, być może dotyczą opisywanej jaskini); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja bez nazwy); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
