Numer inwentarzowy: T.E-12.26
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1835 m n.p.m.
Wystawa otworu: ku górze
WGS84: N49.239260, E19.922096
WGS84: N49d 14.3556m, E19d 55.3258m
WGS84: N49d 14m 21.3s, E19d 55m 19.5s
UTM: Easting 421538, Northing 5454613, Zone 34
W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki, w północno-wschodnim zboczu Małołączniaka, w Kotlinach.
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki i wyraźną, nieznakowaną ścieżką docieramy przez bulę i Przechód wiodący ukośną płytą nad próg, do Wyżniej Świstówki. Perć wiedzie stąd na prawo (ku W) do góry, pod ściany, do otworu Jaskini Śnieżnej T.E-13.01 i dalej żlebem wznoszącym się nieco na S od tego otworu, do Kotlin. Z buli ograniczającej Kotliny od E trawersujemy niewyraźną percią ponad 300 m ku WSW, aż do otworu Jaskini nad Kotlinami oznaczonego widoczną z daleka tyczką. Stąd schodzimy wprost w dół wyraźnym korytem opadającym ku NE, do szczelinowego otworu Jasnego Awenu T.E-12.05 i dalej kilkadziesiąt metrów prawym zboczem tego koryta, do otworu Studni z Kosówką. Dojście bez trudności, zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór ma kształt koła o średnicy około 2,5 m. Prowadzi do płytkiej studzienki o płaskim dnie. Dogodne zejście znajduje się w południowo-wschodniej części otworu, w jego najniższym punkcie. Ściany studni od strony S i NW są lekko podcięte przy dnie. Ku WNW i ESE odchodzą krótkie szczeliny.
Studnia rozwinęła się w wapieniach triasu środkowego wierchowej jednostki Ździarów (fałd Czerwonych Wierchów) na szczelinie 115°/59°S. Namulisko tworzy głównie rumosz wapienny i gleba z domieszką spalonego drewna. Dno zaścielają częściowo nadpalone gałęzie kosówki.
Wilgotność, temperatura i przewiew zależne są od warunków atmosferycznych. Studnia jest oświetlona. Na dnie zalega często aż do sierpnia płat śniegu. Przy otworze i w głębi rozwijają się paprocie, mchy, glony oraz porosty, występują też nieliczne rośliny kwiatowe. Faunę reprezentują owady i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Obiekt ten nie był wzmiankowany w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania, prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary. Ślady ogniska z kosówki świadczą o tym, że wykorzystywano go jako schronienie przed wiatrem.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację studni sporządziła w dniu 28 sierpnia 1979 r. I. Luty przy współpracy H. Hercman. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów sporządzonych w dniu 16 sierpnia 1981 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1982b (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych otworu, bez nazwy); Luty, I. 1989a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
