Numer inwentarzowy: T.E-09.34
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1230 m n.p.m.
Wystawa otworu: SSW
WGS84: N49.235938, E19.874533
WGS84: N49d 14.1563m, E19d 52.4720m
WGS84: N49d 14m 09.4s, E19d 52m 28.3s
UTM: Easting 418071, Northing 5454294, Zone 34
Dolina Kościeliska, na prawym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w stoku opadającym spod Upłazkowej Turni.
Drogi dojścia
Podchodzimy dnem Wąwozu Kraków, omijając żleb, którym prowadzi droga do Żółtej Dziury T.E-09.16 (pierwszy żleb po prawej orograficznie stronie wąwozu, odchodzący nad pierwszym małym progiem, licząc od bariery zamykającej szlak turystyczny). Wąwóz zakręca tu pod kątem prostym na prawo. Za zakrętem spostrzegamy po prawej stronie, w ograniczeniu bardzo stromego, wąskiego żlebu otwór Jaskini pod Oknem T.E-09.10. Idziemy dalej dnem wąwozu, który skręca na prawo (zwężenie między wysokimi skałami), a następnie ostrym łukiem w lewo. Za kolejnym zakrętem w prawo wychodzimy na rozszerzenie wąwozu o dnie częściowo porośniętym smrekami. Z tego rozszerzenia prowadzi w górę kilka żlebów, a trzeci – położony w prawym orograficznie zboczu wąwozu licząc od ostatniego zakrętu – wiedzie do Arkady T.E-09.07. Idziemy dalej, do kolejnego, nagłego zwężenia wąwozu w kilkumetrowej szerokości kanion. Około 25 m przed nim, w prawym or. zboczu, 10 m nad dnem, znajduje się otwór Dziury z Konkrecjami Niżniej T.E-09.11. Żlebem prowadzącym do tej dziury idziemy kilkadziesiąt metrów, aż do jego ograniczenia, w którym widać poszukiwany otwór. W miejscu, gdzie żleb jest mniej wyraźny trzymamy się jego lewej, północno-zachodniej strony. Można też dotrzeć do otworu trawersując zbocze ku SE od Jaskini przy Perci T.E-09.04. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór o poszarpanych krawędziach ma około 3,5 m wysokości i 0,6-1,4 m szerokości. Za nim stromo wznosi się szczelinowy korytarz z wąską półką na lewej ścianie. Po około 5 m wchodzimy na 1,2-metrowy prożek z kamieni, wiodący do górnej części szczeliny. Ku NE i ku SW zablokowana jest ona po kilku metrach wantami. W NE części, w zawaliskowym stropie, widać 2 małe (do 1 m) kominki.
Opisywany obiekt to szczelina zawaliskowa utworzona w strefie silnie spękanych wapieni malmo-nekomu wierchowej serii autochtonicznej. Jej ściany są kruche, zwietrzałe. Namulisko buduje rumosz wapienny oraz namyta z powierzchni gleba. Domieszkę stanowi osad gliniasty.
Grota jest wilgotna. Światło odbite sięga do końca. Przewiewu nie wyczuwa się.
Rośliny zielone oraz porosty występują w dolnej części szczeliny, do prożka.
Faunę reprezentują liczne owady (muchówki, kosarze, komary, ćmy, pająki). W północno-zachodnim odgałęzieniu górnego poziomu jest duże skupisko Meta menardi.
Historia
Historia eksploracji
Szczelina nie była prawdopodobnie dotychczas wzmiankowana w literaturze speleologicznej. Próby identyfikowania jej z opisaną przez Wójcika (1966a) Dziurą z Konkrecjami Wyżnią lub Spękaną Dziurą napotykają zbyt wiele rozbieżności.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację jej sporządziła w dniu 12 sierpnia 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty