Drogi dojścia
Od pierwszego mostku za Bramą Kraszewskiego idziemy po zachodniej stronie doliny niewyraźną percią początkowo nad potokiem, dalej trawersując nieco w górę, aż do podnóża skał. Stąd percią do miejsca, gdzie odchodzą one w górę, a następnie stromym żlebkiem na Przełączkę pod Sową. Z tej przełączki idziemy ok. 25 m do góry, wprost do otworu. Dojście i zwiedzanie bez trudności. Aktualnie, w 2008 r., utrudniają dojście zwalone drzewa.
Opis jaskini
Schronisko zachowało się jedynie w stanie szczątkowym, znaczna jego część uległa zawaleniu. Pozostał rów ok. 6 m długości, przykryty na niewielkim odcinku cienką warstwą stropową. (Aktualnie, w 2008 r., strop jest jeszcze mniejszy).
Schronisko powstało na predysponowanym tektonicznie pęknięciu zboczowym, tuż pod powierzchnią, w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Dno pokrywają bloki wapienne. Rozwija się tu roślinność kwiatowa, paprocie, mchy i porosty.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko znane było S. Zwolińskiemu, który w drugiej połowie lat 30-tych lub później sporządził jego plan (nieopublikowany, zachowany w wersji brudnopisu, w ołówku, w archiwum domowym Zwolińskich). (Aktualnie zbiory te znajdują się w Muzeum Tatrzańskim).
Historia dokumentacji
Kowalski (1953a) zamieścił plan i opis groty. Zawarł uwagę dotyczącą trzech opisywanych przez niego Sowich Jam: " są w stadium zapadania się". W innej pracy (Kowalski 1955a) podał on wykaz trogloksomów oznaczonych w tych jaskiniach (patrz Sowia Jama I T.D-8.42). W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ obserwacje i pomiary terenowe przeprowadziła 6.09.1979 r. I. Luty przy współpracy H. Hercman. Stwierdzono, że od czasu sporządzenia dokumentacji przez K. Kowalskiego proces zapadania znacznie się posunął. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan wg Kowalskiego (1953a) datowany na 31.10.1951 r.
Plan wg Kowalskiego (1953a) datowany na 31.10.1951 r.
Bibliografia
Kowalski, K. 1953a (plan i opis); Kowalski, K. 1955a (fauna Sowich Jam); Bac, M. 1963 (ogólna lokalizacja na mapie geologicznej); Gradziński, R. i in. 1985a ( dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Zwoliński, S. 1993a (wzmianka o zauważeniu otworów nad Sową, może dotyczyć opisywanej jaskini); Jaskinie TPN 1993 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
[Siarzewski, W., Zwolińska, Z.] 1986 (brudnopis planu S. Zwolińskiego).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty