Sowia Jama III

    Prostokątny otwór o szerokości 1 m i wysokości 2 m znajduje się w rowie, za wantą zaklinowaną między jego ścianami. Prowadzi do krótkiego korytarzyka zakończonego zawaliskiem. Przy SW krańcu, pod stropem widać przebicie do powierzchni - mały otworek o średnicy 0,2 m, uchodzący w dnie leja krasowego. Dolna część prawej ściany załamuje się gwałtownie, przechodząc w niski okap nad rozległą wnęką.

   Schronisko powstało tuż pod powierzchnią terenu, na predysponowanej tektonicznie szczelinie zboczowej w wapieniach dolomitycznych triasu środkowego jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany są zwietrzałe. Strop przykrywał zapewne dawniej całą szczelinę, uległ jednak częściowemu zawaleniu. Dno pokrywa rumosz wapienny, z domieszką gleby na początku i na końcu korytarza.

   Grota jest sucha. Światło sięga do końca, przewiewu nie wyczuwa się. Przy otworze występują rośliny kwiatowe, przewagę stanowią jednak mchy, paprocie i porosty. Znaleziono ślimaki oraz pająki i muchy.