Numer inwentarzowy: T.A-06.01
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 970 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
WGS84: N49.277194, E19.824214
WGS84: N49d 16.6316m, E19d 49.4528m
WGS84: N49d 16m 37.9s, E19d 49m 27.2s
UTM: Easting 414479, Northing 5458936, Zone 34
W lewym orograficznie zboczu Doliny Chochołowskiej, w Siwiańskich Turniach.
Drogi dojścia
Drogą wiodącą dnem Doliny Chochołowskiej docieramy za Siwą Polanę, do miejsca, gdzie Potok Chochołowski płynie tuż przy tej drodze i rozlewa się szerzej. Przechodzimy po kamieniach przez potok i nieznakowaną drogą leśną idziemy nieco wstecz, następnie skręcamy na lewo w jedną ze ścieżek wznoszących się pod ściany Siwiańskich Turni. (W przypadku wysokiego stanu potoku, lepiej przejść przez niego pasterskim mostkiem przy Siwej Polanie). Idąc dalej percią trawersującą ściśle pod ścianami ku NE, spotykamy otwór poszukiwanej dziury. Jest ona położona w południowym skraju turni wysuniętej najdalej ku NE (w kierunku ujścia doliny), pod ścianą. Otwór widać dopiero z bliska, zasłania go stożek piargu. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.
Opis jaskini
Otwór ma 1,8 m szerokości i 0,4-0,65 m wysokości. Rozdziela go na dwie części duża wanta i obniżenie stropu. Za otworem lekko opada, następnie biegnie poziomo, niski (0,5-0,7 m) korytarzyk z poziomym zaciskiem (0,3 m). Ma on 1,2 m szerokości i 4,5 m długości. Przed końcem korytarzyka, wznosi się nieco na lewo pochyły, szczelinowy komin (około 2 m wysokości), a na wprost widać dwie krótkie, ślepo zakończone wnęki, rozwinięte na pionowej szczelinie, jedna nad drugą.
Jaskinia powstała w dolomitach triasu środkowego serii reglowej. Ściany są zwietrzałe, kruche, występują na nich miejscami niewielkie nacieki grzybkowe (największe - w kominku). Dno buduje żółty osad gliniasty oraz drobny gruz skalny, a przy otworze - nieco gleby i nawianych suchych liści.
Dziura jest sucha (podczas deszczu - lekko wilgotna), bez przewiewu. Światło rozproszone sięga do około 4 m w głąb (kominek jest ciemny).
W otworze rozwija się uboga roślinność kwiatowa, małe paprocie i nieco mchu.
Faunę reprezentują liczne owady zgromadzone głównie na ścianach kominka: różne gatunki pająków, kosarze, ćmy i motyle (min. Scoliopteryx libatrix), muchówki i in. oraz przy otworze - ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Dziura mogła być znana od dawna. W 1990 r. zwiedził ją W.W. Wiśniewski. Zamieścił on o jaskini wzmiankę, jako o obiekcie zasługującym na inwentaryzację, oraz opis jej położenia (Wiśniewski, 1993c).
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację dziury sporządziła I. Luty w dniu 10 października 2003 r., pomiary wykonała przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty w 2009 r.
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W. 1993c (wzmianka o zwiedzaniu, położenie); Jaskinie TPN 2004 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
