Drogi dojścia
Idąc w górę wąwozem dochodzimy do zwężenia z kilkumetrową skałką. W następnym zwężeniu skałki po obu stronach wąwozu tworzą bramkę, za którą po lewej stronie, w górze, około 23 m nad dnem, widoczny jest duży otwór schroniska. Dojście przez połogą ściankę i strome trawki (trudności I). Zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest duży, o wysokości ponad 2,5 m i szerokości około 2,5 m. Schronisko jest obszerną nyżą rozwiniętą na szczelinie w brekcjowatych dolomitach środkowego triasu reglowego.
Namulisko gliniaste z gruzem o średnicy do kilku cm i z warstwą gleby w partii przyotworowej.
Schronisko wilgotne - woda kapie ze stropu, światło i roślinność sięgają do końca.
Z fauny obserwowano muchy komarokształtne.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko znane prawdopodobnie od dawna. Latem 1966 roku zwiedzone przez Z. Biernackiego, A. Wosińskiego i M. Żelechowskiego (Speleoklub Częstochowa).
Historia dokumentacji
Plan i opis schroniska opublikował Biernacki (1967). W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ materiały terenowe zebrali R. i R. M. Kardasiowie przy współpracy A. Oleckiej w dniu 23.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009).
Plan opracował R. M. Kardaś
Plan opracował R. M. Kardaś
Bibliografia
Biernacki Z. 1967 (plan i opis - pod nazwą Schronisko I); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Regina Kardaś