Drogi dojścia
Idąc w górę wąwozem dochodzimy do zwężenia z kilkumetrową skałką. W następnym zwężeniu skałki po obu stronach wąwozu tworzą bramkę, stąd podchodzimy w górę wąwozu około 30 m. Tuż przy potoku, w prawym or. zboczu, znajduje się mała nisza. Wąwóz zakręca w tym miejscu. Mijamy żeberko skalne za niszą i tuż za nim, około 7 m nad dnem widoczny jest, częściowo przysłonięty smrekami, otwór Schroniska w Międzyścianach II, a nad nim Schroniska “nad II” (T.C-05.07). Dojście z dna wąwozu - trudności I, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest półokrągły o wysokości 0,5 m, w prawej części obniżony. Schronisko jest niewielką komórką, przy wejściu niską (około 0,6 m) dalej wyższą (do 1,7 m).
Rozwinięte jest na spękaniach w brekcjowatych dolomitach triasu środkowego serii reglowej. Brak śladów mycia przez wodę. Występują nieliczne nacieki grzybkowe. Namulisko gruzowe, nieliczne głazy, przy otworze nieco gleby.
Schronisko wilgotne, woda kapie ze stropu. Wnętrze stosunkowo ciemne, do końca dociera niewielka ilość światła. W otworze różnorodna roślinność, do 1 m od otworu sięgają mchy i porosty, do końca glony. Na końcu schroniska znaleziono fragment kości długiej średniej wielkości zwierzęcia (być może owcy).
Historia
Historia eksploracji
Schronisko znane prawdopodobnie od dawna. Latem 1966 zwiedzono przez Z. Biernackiego, A. Wosińskiego i M. Żelechowskiego (Speleoklub Częstochowa).
Historia dokumentacji
Plan i opis opublikował Biernacki (1967). W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich ÓW PTPNoZ materiały terenowe zebrali R. i R. M. Kardasiowie przy współpracy A. Oleckiej w dniu 23.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R. M. Kardaś.
Plan opracował R. M. Kardaś.
Bibliografia
Biernacki, Z. 1967 (plan i opis - pod nazwą Schronisko III); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Regina Kardaś