Numer inwentarzowy: T.E-05.03
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1650 m n.p.m.
Wystawa otworu: SW
WGS84: N49.241646, E19.824771
WGS84: N49d 14.4988m, E19d 49.4863m
WGS84: N49d 14m 29.9s, E19d 49m 29.2s
UTM: Easting 414458, Northing 5454984, Zone 34
Dolina Chochołowska, Dolina Iwaniacka, w skałach zachodniej części Kominiarskiego Wierchu w górnej części Szerokiego Żlebu.
Drogi dojścia
Szlakiem prowadzącym z Doliny Chochołowskiej na Iwaniacką Przełęcz dochodzimy do Polany Iwanówka. Stąd podchodzimy ku północnemu wschodowi w górę dnem Szerokiego Żlebu. Górną część żlebu zamyka grupa skał, która stanowi jednocześnie krawędź szczytowego plateau Kominiarskiego Wierchu od strony południowo zachodniej. Schron Pod Dziobem I T.E-05.02 znajduje się u podstawy charakterystycznej skały z okapem w kształcie dziobu zlokalizowanej w linii osi Szerokiego Żlebu. Schron Pod Dziobem II znajduje się 10 m na południowy wschód od niego. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Obiekt stanowi półkolista wnęka skalna o szerokości 6 m i wysokości ok. 7 m. Głębokość wnęki wynosi 2,5 m. W północno-zachodniej części wnęki bierze początek szczelinowy korytarz o długości 4 m, szerokości 0,8 m i wysokości 2,5 m. Korytarz przy końcu rozdwaja się na dwie szczeliny kończące się ślepo.
Schron rozwinięty jest w obrębie wapieni triasu środkowego serii paraautochtonicznej. Jest obiektem krasowym obecnie modelowanym przez proces wietrzenie mechanicznego w strefie wymarzania. Ściany wnęki są lite; w korytarzu zwietrzałe. Spąg tworzy autochtoniczny gruz skalny, a we wnęce znajduje się humus.
Schron jest jasny, tylko do partii końcowych dociera światło rozproszone. Jaskinia jest sucha, a jej mikroklimat uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze występuje bogata roślinność sięgająca do partii końcowych obiektu. Występują tu porosty, mchy, paprocie i rośliny kwiatowe. Obserwacje fauny nie były prowadzone.
Historia
Historia eksploracji
Ze względu na położenie obiekt musiał być znany od dawna. W czerwcu 1986 roku schron zwiedził W.W. Wiśniewski sporządzając jego plan.
Historia dokumentacji
Obecną dokumentację obiektu sporządzili 1 września 2003 r. A. Gajewska i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.
Bibliografia
Wiśniewski, W.W 1988 (plan); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Krzysztof Recielski
