Numer inwentarzowy: T.B-09.16
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1185 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.263363, E19.880078
WGS84: N49d 15.8018m, E19d 52.8047m
WGS84: N49d 15m 48.1s, E19d 52m 48.3s
UTM: Easting 418520, Northing 5457337, Zone 34
W prawym (or.) zboczu Doliny Miętusiej, we wschodnim zboczu Kończystej Turni, od strony Gładkiego Żlebu.
Drogi dojścia
Z Zahradzisk lub za nimi podchodzimy południowym zboczem Kończystej Turni i trawersujemy na wschód pod jej skałami aż do żlebu wznoszącego się prawie pionowymi progami. Znajduje się on między ostatnią na wschód turnią, a lesisto-skalistym, niezwykle stromym stokiem, za którym nieco dalej opada Gładki Żleb. Rozpoczynając trawers od zachodu ku E idziemy pod skałkami, które ograniczają główny, piarżysty żleb, opadający spod szczytu Kończystej Turni (znajduje się w nim Schron pod Kończystą T.B-09.08 i Dziura Niżnia w Kończystej T.B-09.05, dalej szeroki trawiasto-piarżysty żleb (z Dziurą w Żlebku T.B-09.11 i in.), a następnie za jego wschodnim, skalnym ograniczeniem trafiamy do naszego żlebu (pod ścianą widać w nim wielki okap - otwór Nyży pod Progiem w Kończystej T.B-09.15). Żlebem tym, lub znacznie łatwiej „przewieszonym lasem” tuż za nim, wspinamy się około 75 m (trudności II-III, krucho) do otworu widocznego dopiero z bliska, pod prawą (or.) ścianą, tuż przed końcem żlebu. Otwór widać też odchodząc ku wschodowi od podnóża ściany oraz z kilku miejsc w Dolinie Miętusiej. W dojściu trudności III (przydatna lina), zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Otwór o wymiarach 3,7 m szerokości i 3 m wysokości wiedzie do obszernej komory zakończonej zwężającą się szczeliną. Dno komory na początku poziome, wznosi się dalej dwoma małymi prożkami, z których dolny przechodzi przy ścianach w wąską półkę skalną. Północna ściana i strop jest silnie spękana, krucha, a południowa - płytowa, gładka, pochylona ku S, widać na niej lustro tektoniczne.
Schronisko rozwinęło się na szczelinie uskoku (2850/650S) w wapieniach dolnej jury choczańskiej łuski Kończystej Turni (seria reglowa środkowa). Przesunięcie nastąpiło wzdłuż powierzchni międzywarstwowej. Komora ma charakter zawaliskowy. Występują w niej niewielkie nacieki grzybkowe. Namulisko buduje głównie autochtoniczny gruz wapienny, duże wanty, w głębi odrobina czerwonego osadu ilastego, a w zachodnim otworze - próchnica.
Komora jest sucha i widna. Przewiewu nie wyczuwa się. Rośliny kwiatowe i paprocie rozwijają się bujnie w otworze, głębiej sięgają mchy, a glony i porosty – do końca. Faunę reprezentują owady (głównie muchy, ćmy i komary) oraz przy otworze ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko nie było wcześniej wzmiankowane w literaturze speleologicznej.
Historia dokumentacji
W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich, w dniu 9 sierpnia 1996 r. dokumentację groty sporządziła I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego, który zauważył otwór. Pomiary przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Kronika 1998 (wzmianka o odkryciu, bez nazwy); Luty, I. 1998 (plan z odwróconym kierunkiem północy, niektóre dane morfometryczne, opis położenia); Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty