Schron ze Świeczką

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.D-08.52
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1108 m n.p.m.
Wystawa otworu: W

Dane morfometryczne

Długość: 4.7 m
Deniwelacja: 0.0 m

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.250086, E19.866684
WGS84: N49d 15.0052m, E19d 52.0010m
WGS84: N49d 15m 00.3s, E19d 52m 00.1s
UTM: Easting 417523, Northing 5455875, Zone 34

Lokalizacja otworu

Na prawym orograficznie zboczu Doliny Kościeliskiej, na zboczach Organów, w żlebie odchodzącym za Bramą Kraszewskiego, za pierwszym mostkiem, patrząc w górę doliny.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Dnem doliny docieramy do pierwszego mostka za Bramą Kraszewskiego. Dalej, po około 120 metrach marszu drogą, skręcamy do niewybitnego żlebu wciętego w strome, porośnięte lasem zbocze. Podchodzimy nim pod skałki ukryte w lesie. Pod nimi trawersem wracamy nieco w kierunku ujścia doliny i niebawem trafiamy na zachód, który wyprowadza nas nad ten niewysoki pas skałek, do płytkiego żlebu. Żleb ten rozdzielony jest na dwie odnogi częściowo zalesionym garbem skalno-trawiastym. W górnych partiach obie odnogi żlebu łączą się tworząc rozległy kocioł zamknięty ścianami. Pod nimi, za małym wałem ziemnym znajduje się otwór poszukiwanego schronu. Omijamy południową odnogę żlebu oraz niewielką skałkę, w której widać otwór Schronu pod Jaskinią Goryckiego T.D-08.20 i idziemy do góry północnym odgałęzieniem żlebu, aż do otworu. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

   Myty otwór ma 1,4 m szerokości i 1,3 m wysokości. Prowadzi do obszernej, wygodnej komory o płaskim dnie. Ma ona 2,4 m szerokości i 2,3 m wysokości i przechodzi na końcu w całkowicie zamuloną szczelinę.

    Schronisko zostało wymyte w wapieniach triasu (?) jednostki Organów (seria wierchowa, płaszczowina Czerwonych Wierchów). Ściany są gładkie, nieco zwietrzałe. Dno pokrywa gleba z rumoszem, natomiast w końcowej części - glina. W komorze znaleziono stare posłanie z gałęzi oraz świeczkę.

    Schron jest widny i suchy, osłonięty od wiatru. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe (głównie trawy), a głębiej mchy i porosty. Faunę reprezentują ślimaki oraz komary.

Historia

Historia eksploracji

Schron znany był prawdopodobnie Pawlikowskiemu, który w 1885 r. zwiedzał położony nieopodal tunel. Wiosną 1934 r., podczas penetracji terenu, opisywany obiekt zbadali S. Zwoliński i J. Zahorski. Ich zdaniem stanowić on może „wlot zasypanego korytarza”.

Historia dokumentacji

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację schroniska sporządziła 28 lipca 1992 r. I. Luty przy współpracy M. Kapełuś. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Fotografie otworu i wnętrza wykonała I. Luty. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Bibliografia

Zwoliński, S. 1993 (wzmianka o zwiedzaniu, bez nazwy); Jaskinie TPN 1993b (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Izabella Luty