Drogi dojścia
Z Hali Pisanej żółtym szlakiem docieramy do Wąwozu Kraków. Jego dnem idziemy do charakterystycznego rozszerzenia nazywanego Rynkiem, dalej niewyraźną percią omijającą górne progi wąwozu. Prowadzi ona najpierw na prawo, nieco wstecz (ku W), do góry, u podnóża strzelistej turni nazywanej Basztą, następnie żlebem ku SE. Pod ścianą ograniczającą lewą (or.) stronę żlebu widzimy mały, trójkątny otwór Jaskini Zakosistej, z silnym wywiewem, a idąc 25 m do góry, pod ścianą – otwór poszukiwanego schronu, ukryty w załomie skałki za smrekami i krzewami. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór o szerokości 3 m i wysokości 1,5 m prowadzi do 5-metrowej, wygodnej komory o płaskim dnie, zakończonej ślepo.
Schronisko rozwinęło się w wapieniach górnej jury wierchowej serii autochtonicznej. Ściany i strop są silnie spękane, zwietrzałe. Namulisko stanowi głównie ostrokrawędzisty gruz autochtoniczny. W głębi występuje też osad rezydualny, a przy otworze gleba oraz nadpalone drewno – pozostałość starej watry.
Schronisko jest suche i widne, bez przewiewu.
Rośliny kwiatowe i paprocie rozwijają się bujnie przy otworze, głębiej dominują mchy i porosty, obecne również na ścianach i stropie. Faunę reprezentują muchy, pająki i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Schron mógł być znany od dawna grotołazom zakopiańskim Zwoliński (1954), Stecki (1956) wzmiankują o znalezieniu wiosną i latem 1954 r. małych jaskiń w pobliżu Zakosistej przez członków STJ Zakopane. Wzmianki te mogą dotyczyć opisywanego obiektu. Nazwę Schron z Watrą i niektóre dane morfometryczne wymienia po raz pierwszy Wójcik (1966a).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ materiały terenowe do dokumentacji zebrały w dniu 11 lipca 1977 r. M. Lasota i I. Luty oraz latem 1994 r. I. Luty. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowały M. Lasota i I. Luty
Plan opracowały M. Lasota i I. Luty
Bibliografia
Zwoliński, S. 1954 (wzmianka, może dotyczyć opisywanego schronu); Stecki, K. (jr), 1956 (wzmianki o odkryciu małych jaskiń w tych okolicach, mogą dotyczyć opisywanego obiektu); Wójcik, Z. 1966a (lokalizacja na mapkach, dane wysokościowe położenia otworu, osady); Wójcik, Z. 1969 (lokalizacja na mapie geologicznej, dane morfometryczne); Kardaś, R.M., Burkacki, M. 1977 (wzmianka o udokumentowaniu, bez nazwy); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty