Schron z Płytą

      Otwór ma kształt zbliżony do prostokąta o szerokości 3 m. i wysokości 1,2 m. Za otworem znajduje się 3 metrowej głębokości, zwężająca się wnęka skalna, w której po lewej stronie znajduje się płyta skalna nachylona pod kątem 40°.

      Schron rozwinięty jest w obrębie wapieni triasu środkowego serii paraautochtonicznej. Jest obiektem erozyjno-wietrzeniowym, obecnie jest modelowany przez proces wietrzenia mechanicznego w strefie wymarzania. Ściany są zwietrzałe; w kilku miejscach pokryte naciekami grzybkowymi. Spąg tworzy płyta skalna i autochtoniczny gruz skalny, a w otworze znajduje się humus.

      Obiekt jest jasny i suchy, a jego mikroklimat uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze występuje roślinność w postaci: porostów, mchów, paproci i roślin kwiatowych. Obserwacje fauny nie były prowadzone.

Ze względu na położenie obiekt musiał być znany od dawna. W czerwcu 1986 roku schron zwiedził W.W. Wiśniewski sporządzając jego plan.

Obecną dokumentację obiektu sporządzili 1 września 2003 r. A. Gajewska i K. Recielski. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Pomiary lokalizacyjne otworu wykonano przy pomocy odbiornika GPS eTrex Summit. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.

Wiśniewski, W.W. 1988 (plan); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Krzysztof Recielski