Schron w Zadnim Kościelcu

     Otwór ma kształt trójkąta o wysokości 1 m i podstawie 2 m. W jego prawym rogu znajduje się głaz zasłaniający światło otworu. Za otworem rozwija się prosty, nieznacznie opadający korytarz o długości 4 m. W końcowej części zwęża się on do szerokości 0,3 m i po 1 m przechodzi w niedostępną szczelinę.

    Grota rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich i ma genezę erozyjno-wietrzeniową. Ściany jaskini są lite. Na spągu znajdują się kamienie i ostrokrawędzisty gruz skalny, przy otworze występuje humus sięgający 2 m. w głąb jaskini. W części przyotworowej kamieniste podłoże zostało wyrównane na potrzeby biwakowania.

    Światło dzienne oświetla cały schron, na koniec dociera rozproszone. Schronisko jest suche, a jego mikroklimat jest uzależniony od warunków atmosferycznych. W otworze rozwija się roślinność zielona, wewnątrz obserwowano porosty i mchy. Obserwacje fauny nie były prowadzone.