Numer inwentarzowy: T.B-04.01
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1090 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.269029, E19.799675
WGS84: N49d 16.1417m, E19d 47.9805m
WGS84: N49d 16m 08.5s, E19d 47m 58.8s
UTM: Easting 412680, Northing 5458056, Zone 34
Dolina Chochołowska, w górnej części Wąwozu Wielkie Koryciska, w rejonie Koryciańskiej Siklawy.
Drogi dojścia
Podchodzimy wąwozem do zwężenia, gdzie w dnie zaczynają się progi. Przez dwa niewielkie prożki dochodzimy do podstawy dużego (około 20 m ) progu (okresowy wodospad). Wspinamy się trawiasto-skalistym terenem w lewo od progu, do znajdującego się pod okapem skałki otworu (trudności dojścia od dołu III, krucho). Możliwe jest również zejście od góry, z obejściem głównych trudności, trudniejsze orientacyjnie. Zwiedzanie oprócz końcowego kominka bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest duży - szerokości około 4,5 m, o wysokości około 2 m. Jest to obszerny schron, półokrągło sklepiony, wysokości średnio 1,7 m (w głębi 1,9 m). Na końcu znajduje się wąski, nachylony kominek, 3,5 m wysokości (trudności I).
Ściany w otworze spękane, przy końcu zwietrzałe, w kominku widoczne rozmycia rozwinięte na powierzchniach ławic, a po prawej rura krasowa. Widoczne w nim jest również lustro tektoniczne (z prawej strony).
Schronisko rozwinięte jest w obrębie ciemnych wapieni bulastych tzw. wapieni z Reifling (triasu środkowego), należących do reglowej jednostki Furkaski. Namulisko stanowi ostrokrawędzisty, przeważnie drobny gruz wapienny.
Schron jest umiarkowanie wilgotny, niewielkie ilości wody kapią ze stropu, miejscami spływają ze ścian (obserwacje były czynione podczas przelotnych opadów na zewnątrz). Przewiewu brak, mikroklimat bardzo uzależniony od warunków zewnętrznych.
Światło sięga do końca.
Roślinność przy otworze obfita (drobne drzewka, rośliny kwiatowe, mchy, porosty). Niemal do końca sięgają mchy, do końca glony.
Obserwowano nieliczne owady: ćmy i muchy.
Historia
Historia eksploracji
Po raz pierwszy opisana została przez Wrzoska (1933).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ materiały terenowe zebrał R. M. Kardaś przy współpracy J. Bednarka i A. Rygiera (20.09.1978 r). Pomiary jaskini wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą, pomiar wysokości - altimetrem geodezyjnym Thomen. Dane zaktualizował R.M. Kardaś (2009).
Plan opracował: R. M. Kardaś.
Bibliografia
Wrzosek, A. 1933 (opis, fot. progu z otworem); Tatry Polskie 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś
