Drogi dojścia
Z przystanku autobusowego na polanie Huciska idziemy drogą w głąb doliny około 200 m do zwężenia w Niżnej Bramie Chochołowskiej. Tu, w prawym (or. ) zboczu, u podstawy Skały ks. Kmietowicza, przy drodze natrafiamy na otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór w kształcie pochyłej szczeliny (0,8 x 1,6 m) wprowadza do zwężającego się korytarza o długości 4,5 m.
Schronisko rozwinięte jest w gruboławicowych dolomitach, należących wg Kotańskiego (1971) do górnego ladynu jednostki Bobrowca, płaszczowiny reglowej dolnej. Dno korytarza w pobliżu otworu pokryte jest glebą, a dalej gruzem skalnym.
Na końcu korytarza ze stropu skapuje woda. Światło sięga do końca. Do 3 m od otworu występują mchy. Występują pająki. Schron jest zanieczyszczony przez turystów.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko z racji swego położenia musiało być znane od bardzo dawna, po raz pierwszy jednak o kilkumetrowych schronach w Skale Kmietowicza wzmiankuje Wrzosek (1933). W monografii Kowalskiego (1953a) nie jest opisywane.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ dokumentację schroniska wykonał M. Burkacki przy współpracy E. Głowackiej, I. Gmaj-Różyczki i M. Różyczki w dn. 24.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Burkacki.
Plan opracował M. Burkacki.
Bibliografia
Wrzosek, A. 1933 (wzmiankuje); Borowiec, W. i in. 1977, 1978 (dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Mirosław Burkacki