Drogi dojścia
Z przystanku autobusowego na polanie Huciska idziemy drogą w głąb doliny około 200 m do zwężenia w Niżnej Bramie Chochołowskiej. Tu, w prawym (or. ) zboczu, u podstawy Skały ks. Kmietowicza, przy drodze natrafiamy na otwór Schronu w Skale Kmietowicza I (T.C-05.04). Stąd udajemy się dalej w głąb doliny. Po około 45 m natrafiamy na otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór ma kształt prostokąta o szerokości 1,1 m i wysokości 2,5 m. Za otworem znajduje się szczelinowy korytarz, nieznacznie się zwężający. Jego wysokość również maleje i na końcu wynosi 1 m.
Schronisko rozwinięte jest w gruboławicowych dolomitach należących wg. Kotańskiego (1971) do górnego ladynu jednostki Bobrowca płaszczowiny reglowej dolnej.
Dno w pobliżu otworu pokryte jest glebą, a dalej drobnym gruzem skalnym oraz niewielką ilością większych okruchów (do 25 cm). Na ścianach występują nieliczne zwietrzałe nacieki grzybkowe.
Ze stropu skapuje woda. Światło sięga do końca. Roślinność występuje do 1 m od otworu, dalej - do 2 m sięgają porosty. Schron jest znacznie zanieczyszczony przez turystów.
Historia
Historia eksploracji
Z racji swego położenia schronisko musiało być znane od bardzo dawna, po raz pierwszy jednak o kilkumetrowych schronach w Skale Kmietowicza wzmiankuje Wrzosek (1933). W monografii Kowalskiego (1953a) nie było opisywane.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ dokumentację wykonał M. Burkacki przy współpracy E. Głowackiej, I. Gmaj-Różyczki i M. Różyczki w dniu 24.07.1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Burkacki.
Plan opracował M. Burkacki.
Bibliografia
Wrzosek, A. 1933 (wzmiankuje); Borowiec, W. i In. 1977, 1978 (dane morfometryczne); TATRY POLSKIE 1984 (lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1991 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Mirosław Burkacki