Numer inwentarzowy: T.D-06.10
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1450 m n.p.m.
Wystawa otworu: SSW
WGS84: N49.249154, E19.833589
WGS84: N49d 14.9492m, E19d 50.0153m
WGS84: N49d 14m 57.0s, E19d 50m 00.9s
UTM: Easting 415113, Northing 5455808, Zone 34
Dolina Chochołowska, Dolina Dudowa, u podstawy wyżej położonej skalnej ściany na zachodnim zboczu Wielkiego Opalonego Wierchu.
Drogi dojścia
z doliny Chochołowskiej wchodzimy na czarno znakowany szlak Ścieżki nad Reglami. Po 200 metrach opuszczamy szlak i idziemy ścieżką wiodącą dnem doliny Dudowej. Doprowadza ona nas do szałasu na Wyżniej Dudowej Równi. Stąd idziemy ku wschodowi dnem żlebu z okresowym ciekiem wodnym, przecinającym zalesione zbocze. Na wysokości ok. 1200 m n.p.m opuszczamy las i wchodzimy w wiatrołom porośnięty malinami. Nim podchodzimy pod widoczny mur skalny składający się z dwóch skał. w środkowej części pierwszej, niżej położonej skały, u jej podstawy, w miejscu gdzie skała przecięta jest dobrze widoczną głęboką rysą znajduje się Dudowy Schron II. Stąd idziemy w górę pod skalnym murem aż do początku drugiej, wyżej położonej skały oddzielonej od pierwszej stromym trawiastym przechodem. Schron znajduje się w na zachodnim końcu opisywanej skały, u jej podstawy. Dojście uciążliwe (wiatrołomy), zwiedzanie bez trudności. (T.D-06.11).
Opis jaskini
Schron ma charakter wnęki podskalnej o szerokości 5 m, nakrytej okapem. W głąb skały opada korytarz długości 2 m całkowicie zawalony blokami skalnymi. Korytarz przypomina studzienkę z zawaliskiem, na ścianach widoczne są zagłębienia wirowe niszczone przez wietrzenie mrozowe.
Schron rozwinięty jest w wapieniach jednostki Świerkul. Jest obiektem krasowym, fragmentem freatycznego korytarza. Współcześnie modelowany jest przez wietrzenie mrozowe. Ściany obiektu są zwietrzałe. Namulisko stanowi autochtoniczny gruz i bloki skalne. W części przyotworowej występuje humus. Na ścianach w kilku miejscach występują zagłębienia wirowe i nacieki grzybkowe.
Światło dzienne oświetla cały obiekt. Schron jest suchy, a jego mikroklimat uzależniony jest od warunków atmosferycznych. W końcowej części obiektu w zawalisku wyczuwalny jest nieznaczny wywiew powietrza. W obiekcie występują glony, porosty, mchy i paprocie. Obserwacje fauny nie były prowadzone.
Historia
Historia eksploracji
Ze względu na położenie obiekt musiał być znany od dawna. W czerwcu 1990 roku schron badał wraz z próbami eksploracji W. Wiśniewski sporządzając szkice terenowe.
Historia dokumentacji
Dokumentację obiektu sporządzili 2 września 2003 r. A. Gajewska i K. Recielski przy współpracy M. Grodzickiego. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Pomiary lokalizacyjne otworu odczytano przy pomocy odbiornika GPS eTrex Summit. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.
Bibliografia
Wiśniewski, W. 1993 (wzmianka bez podania nazwy); Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Krzysztof Recielski
