Drogi dojścia
Dojście niebieskim szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy. Około 150 m nad Kobylarzowym Żlebem skręcamy ze szlaku na prawo, w nieznakowaną ścieżkę trawersującą zbocze Czerwonego Grzbietu. Nad Doliną Litworową, gdzie się ona rozdziela, schodzimy prawą orograficznie stroną pierwszego żlebu na dno doliny. Poniżej pierwszego w dnie, małego, pochyłego prożka ze żłobkami krasowymi, skręcamy na prawo do góry, do widocznego stąd otworu, położonego w niewielkiej skałce, w pobliżu kosówek. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Za owalnym otworem wstępnej nyży wiedzie ku NNE poziomy, krótki, ślepo zakończony korytarzyk (0,5x0,8 m).
Schronisko powstało na szczelinie w wapieniach triasu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów). Ściany są kruche, silnie zwietrzałe. Namulisko tworzy głównie autochtoniczny gruz wapienny i gleba.
Wilgotność i przewiew zależne są od warunków atmosferycznych panujących na powierzchni terenu. Światło sięga do końca. Rośliny kwiatowe występują przy otworze, głębiej sięgają mchy, glony i porosty. Fauna nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko znane było od dawna, jednak brak o nim wzmianek w literaturze.
Historia dokumentacji
W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w sierpniu 1998 r. jego dokumentację sporządziła I. Luty przy współpracy R. Cygana. Pomiary schroniska i położenia otworu wykonano przy użyciu busoli Suunto oraz taśmy parcianej.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty