Numer inwentarzowy: T.F-09.15
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1273 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.234457, E19.873934
WGS84: N49d 14.0674m, E19d 52.4360m
WGS84: N49d 14m 04.0s, E19d 52m 26.2s
UTM: Easting 418025, Northing 5454130, Zone 34
Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w skałce usytuowanej na SW od Baszty.
Drogi dojścia
Z Hali Pisanej podążamy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. Jego dnem idziemy do charakterystycznego rozszerzenia nazywanego Rynkiem, dalej niewyraźną percią omijającą górne progi wąwozu. Prowadzi ona najpierw na prawo, nieco wstecz (ku W), do góry, u podnóża strzelistej turni nazywanej Basztą, następnie żlebem ku SE. Docieramy nią w pobliże skałki usytuowanej na SW od tej turni. Nie dochodząc do małego, trójkątnego otworu Jaskini Zakosistej znajdującego się przy perci, pod skałą, skręcamy 20 m przed nim kilka metrów na prawo, gdzie w zagięciu skałki dostrzegamy poszukiwany otwór. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini
Obszerny otwór pod dużym okapem wiedzie do szczeliny wstępnej. Z niej zaraz na prawo, przez 1,7-metrowy śliski prożek wchodzimy do krótkiego, ślepego korytarzyka o przekroju około 0,7x0,9 m. W rozmytej szczelinie nad prożkiem widać dwa bardzo ciasne przeziory, które mają przebicia do tego korytarzyka. Na lewo zaś, przez przełaz (0,6x0,6 m), dostajemy się do niewielkiej, płaskiej komory, zamulonej na końcu.
Schron powstał na szczelinach w wapieniach górnej jury wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są myte, nieco zwietrzałe. Namulisko gliniasto-piaszczyste z domieszką okruchów wapienia, przy otworze –gleba.
Szczelina jest wilgotna. W korytarzyku nad prożkiem wyczuwa się przewiew zależny od warunków atmosferycznych. Światło przez górne przeziory dociera do końca. Roślinność kwiatowa rozwija się w szczelinie wstępnej, głębiej (do 5 m) sięgają mchy i porosty. Obecne są ćmy, muchy i komary.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko mogło być znane od dawna grotołazom zakopiańskim. Zwoliński (1954) i Stecki (1956) wzmiankują o odkryciu w 1954 r. niewielkich grot obok Jaskini Zakosistej, nie podają jednak ich nazw, ani opisów. Nazwę Schron przy Zakosistej wymienił po raz pierwszy Wójcik (1966a).
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację schronu sporządziła w dniu 11 lipca 1977 r. I. Luty przy współpracy K. Pohoskiego. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Zwoliński, S. 1954, Stecki, K. (jr), 1956 (wzmianki o odkryciu małych grot w okolicy Jaskini Zakosistej, mogą dotyczyć opisywanego obiektu); Kardaś, R.M., Burkacki, M. , 1977 (informacja o udokumentowaniu, bez nazwy); Wójcik, Z. 1966a (dane wysokościowe otworu, dane geologiczne, lokalizacja na mapkach, osady); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne i geologiczne, lokalizacja na mapie geologicznej); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
