Schron przy Szczelinie

  Otwór schronu ma kształt zbliżony do prostokąta o szerokości około 2,5 m i wysokości 2 m. Tuż za linią spadku okapu w otworze znajduje się prożek o wysokości od 0,8 m na krańcu NE do 1,5 m na krańcu SW. Nad prożkiem tym ciągnie się ku górze pochylnia z wyraźnymi żłobkami krasowymi. Zablokowana jest ona od góry średniej wielkości blokami skalnymi. Jedynie w południowym krańcu znajduje się pionowe wejście o wymiarach 0,8x0,6 m do położonej powyżej komórki. Salka ta ma charakter pionowej szczeliny z zablokowanymi w stropie głazami. Początkowo ma ona szerokość 1,1 m i wysokość 2,8 m, dalej wyraźnie się zwęża i zakończona jest krótkim korytarzykiem o szerokości 0,4 m. Dno wznosi się ku górze, w związku z czym wysokość maleje.

  Schronisko powstało w obrębie wapieni malmu występujących tu w obrębie tzw. "synkliny malmu znad schroniska" (Wójcik 1959a, 1967a) wierchowej serii paraautochtonicznej.

  Spąg schronu jest zróżnicowany. W pochylni jest to lita skała, natomiast dno górnej komórki pokrywa glina i niewielkie ilości grubego gruzu. Końcowy korytarzyk w całości wyścieła gruz.

  Schron jest dość wilgotny. Woda niewielkimi strużkami spływa po ścianach górnej komórki oraz po pochylni. Światło sięga do wejścia do górnej komórki. Skąpa roślinność zielona występuje w otworze u podstawy prożka wstępnego. Zaobserwowano obecność pająków. Ze względu na sąsiedztwo Szczeliny Chochołowskiej otwór jest znacznie zaśmiecony.

Schronisko mogło być znane już w okresie międzywojennym. Poszukiwania w tym rejonie prowadził w r. 1933 S. Zwoliński z towarzyszami, oprócz Jaskini Kamienne Mleko badając szereg wnęk i wąskich kanalików (Zwoliński 1961). W okresie późniejszym odkryto w pobliżu Szczelinę Chochołowską (1938 r.), a w 1951 r. Jaskinię Małą. Schron przy Szczelinie musiał być więc już dawniej zauważony (o czym świadczy też zaśmiecenie), jednak - do czasu publikacji inwentarza OW PTPNoZ - nie był opisywany ani wzmiankowany w literaturze, zapewne ze względu na niewielkie rozmiary.

W ramach inwentaryzacji OW PTPNoZ dokumentację  wykonał M. Burkacki przy współpracy J. Mędzy i K. Pohoskiego w dn. 3.09.1977 r. Pomiary wykonano busola geologiczna Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Burkacki.
Opracował Mirosław Burkacki.

Jaskinie TPN 1991 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Mirosław Burkacki