Schron przy Studni

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: T.E-11.28
Inne nazwy: K-6
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1513 m n.p.m.
Wystawa otworu: NNE

Dane morfometryczne

Długość: 3.5 m
Deniwelacja: 1.2 m (+1.2 m )

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.240635, E19.901054
WGS84: N49d 14.4381m, E19d 54.0632m
WGS84: N49d 14m 26.3s, E19d 54m 03.8s
UTM: Easting 420009, Northing 5454788, Zone 34

Lokalizacja otworu

Dolina Miętusia, w Wielkiej Świstówce, w dolnej części prawej połaci ściany Kazalnicy Miętusiej.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Doliną Miętusią do Wielkiej Świstówki (jak do Schronu pod Twardymi Spadami T.E-11.35). Wspinamy się przez płyty dolnej części ściany - 1 do 1,5 wyciągu, II-III (lina nie jest niezbędna), do widocznego z daleka, charakterystycznego, dużego otworu nyży rozwiniętego na ukośnym pęknięciu. Otwór ten położony jest w prawo i poniżej ogromnego, ciemnego komina, w którym znajduje się Studnia w Kazalnicy T.E-11.12, ponad trawnikiem, w pobliżu zwykłej drogi dojścia do tej ostatniej. Zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

      Ukośny otwór prowadzi do obszernej, nieregularnej, mytej nyży o głębokości 3,5 m.

      Schron powstał w obrębie kompleksu wapieni robaczkowych i dolomitów płytowych anizyku jednostki Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Dno pokryte jest glebą i porośnięte trawą. Woda intensywnie kapie ze stropu. Światło sięga do końca.

Historia

Historia eksploracji

Rzucający się w oczy otwór schronu musiał być zauważany od dawna. Zapewne jest to jeden z otworów, o których pisał A. Wrzosek (1933): “W ścianach nad Wielką Świstówką widać kilka niedostępnych otworów, są to prawdopodobnie maleńkie tylko grotki.” Brak wzmianek o pierwszym zwiedzaniu należy przypisać niewielkim rozmiarom schronu, w związku z którymi zapewne nie zostało ono odnotowane. Jest bardzo prawdopodobne, że nastąpiło to już w czasie poszukiwań prowadzonych przez S. Zwolińskiego z pracownikiem W. Goryckim w 1936 r. Zwoliński (1961) wspomina o wspinaczkach do płytkich wnęk i kominków w Wielkiej Świstówce, a otwór schronu jest tam chyba najbardziej narzucającym się i łatwo dostępnym celem. W okresie powojennym schron musiał być wielokrotnie penetrowany. Poza wyżej wymienionymi, brak publikacji na ten temat, wiadomo jednak, że działali tu grotołazi krakowscy w 1952 r. i warszawscy w 1957 r. (Baryła 1981, Wójcik 1957g). Na archiwalnych fotografiach z lat 1970-71 oznaczał go M. Rutkowski, a Ch. Parma oznaczenie na swoim zdjęciu skomentował “sala z zawaliskiem”.

Historia dokumentacji

Prace dokumentacyjne w ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ wykonał 11 lipca 1978 r. M. Kardaś przy współpracy J. Mędzy. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Pomiar sytuacyjno-wysokościowy położenia otworu wykonał zespół pod kierownictwem W. Borowca w dniu 14 sierpnia 1981 roku. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Kardaś.

Bibliografia

Wrzosek, A. 1933 (wzmianka o otworach nad Wielką Świstówką - prawdopodobnie dotyczy to m.in. Schronu przy Studni); Zwoliński, S. 1961 (wzmianka o penetracji schronów w rejonie Wielkiej Świstówki - w tym zapewne też Schronu przy Studni); Kardaś, R.M. 1985f (dane morfometryczne i historyczne, lokalizacja); Cywiński, W. 1996 (wzmiankuje, podaje długość); Jaskinie TPN 1996 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).

Źródła

Rutkowski, M. - zdjęcia z lat 1970-71 (lokalizacja pod symbolem K-6 lub nr 24); Parma, Ch. ... (lokalizacja pod nr 12).

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś