Numer inwentarzowy: T.E-08.57
Gmina: Kościelisko (gm. wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1250 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.241999, E19.856322
WGS84: N49d 14.5199m, E19d 51.3793m
WGS84: N49d 14m 31.2s, E19d 51m 22.8s
UTM: Easting 416755, Northing 5454988, Zone 34
W prawym orograficznie zboczu Żlebu Żeleźniak wciętego w zachodnim stoku Doliny Kościeliskiej, pod południową ścianą Żlebu z Bramką.
Drogi dojścia
Z Doliny Kościeliskiej skręcamy za pierwszym mostkiem powyżej Polany Pisanej na prawo i trawersujemy zbocze niewyraźną percią do dna Żlebu Żeleźniak. Dalej idziemy w górę tego żlebu około 300 m, następnie skręcamy na lewo, pod skałki widoczne w zachodnim ograniczeniu żlebu zwanego Głębowcem (jest to drugi licząc od dołu żleb, przy czym pierwszy jest mniej wyraźny, bez muru skalnego na dole). Głębowcem podchodzimy w pobliże bramy skalnej (Żeleźniakowej Bramy). Nie dochodząc do niej skręcamy na prawo (ku NW) i trawersujemy u podnóża skał do Żlebu z Bramką i dalej, na grzędę ograniczającą jego lewy orograficznie stok. Grzędą wznosimy się stromo za pierwsze zwężenie żlebu, gdzie widać wysoki, przewieszony próg skalny. Schodzimy na dno Żlebu z Bramką powyżej progu i cofamy się nieco w dół żlebu, przez mały trawiasty prożek. Tuż pod nim, nad wspomnianym progiem skalnym, znajdujemy poszukiwany otwór. Dojście łatwe, w górnej części miejscami eksponowane, zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Kilkumetrowy okap nad wymyciem w ścianie wyznacza obszerny otwór płytkiej (ok. 2 m) nyży wstępnej, o lekko wznoszącym się dnie. W głębi nyży widać trójkątny otwór 0,7 m szerokości i 1,1 m wysokości. Prowadzi on do szczelinowego korytarzyka o długości 2,2 m. Korytarzyk rozszerza się w środkowej części, następnie zwęża; zakończony jest ślepo.
Schronisko powstało na nieco rozmytej szczelinie w wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii paraautochtonicznej. Ściany są gładkie, bez nacieków. Namulisko buduje głównie gleba z domieszką gruzu wapiennego, w korytarzyku występuje nieco osadu mulistego.
Schron jest suchy. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca. W nyży wstępnej rozwijają się rośliny kwiatowe, paprocie oraz mchy, które sięgają głębiej. Na ścianach widać porosty. Faunę reprezentują pająki i inne owady oraz ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
O opisywanym obiekcie brak wcześniejszych wzmianek w literaturze speleologicznej. Mógł być znany m.in. W.W. Wiśniewskiemu, który w latach 1975-76 poszukiwał grot w rejonie Żeleźniaka lecz, jak twierdzi, nie wszystkie znane mu schroniska wymienił w wykazie jaskiń masywu Kominiarskiego Wierchu opublikowanym w 1988 r.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich prowadzonych przez PTPNoZ, dokumentację schroniska sporządziła w dniu 14 września 2003 r. I. Luty przy współpracy W. Sygowskiej. Pomiary wykonano przy użyciu busoli i klizymetru Silva oraz taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Jaskinie TPN 2004 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
