Numer inwentarzowy: T.E-12.44
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1569 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.241569, E19.923899
WGS84: N49d 14.4941m, E19d 55.4339m
WGS84: N49d 14m 29.6s, E19d 55m 26.0s
UTM: Easting 421673, Northing 5454868, Zone 34
W lewym (or.) zboczu Doliny Małej Łąki (Niżniej Świstówki), w dolnej części Baranich Schodków, pod ścianą.
Drogi dojścia
Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki i wyraźną, nieznakowaną ścieżką docieramy nad bulę, w pobliże progu, którym prowadzi ukośną płytą Przechód do Wyżniej Świstówki. Stąd idziemy ku W bez ścieżki, omijając ścianki ze żłobkami krasowymi, do Baranich Schodków - trawiastego zachodu przecinającego ukośnie ściany, prowadzącego aż na Wielką Turnię. Idziemy około 30-40 metrów pod ścianami percią wznoszącą się tym zachodem, wprost do widocznego z daleka otworu Schronu pod Jędrusiową Dziurą. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otwór jest prawie półkolisty, ma 1,75 m szerokości i 0,6 m wysokości. Prowadzi on do niewielkiej nyży o wymiarach 3x4x1,5 m. Strop za otworem podnosi się, dno opada ku E.
Schron powstał w wapieniach robaczkowych triasu środkowego (anizyku) wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów). Ściany i strop są zwietrzałe, kruche. Namulisko stanowi rumosz wapienny z domieszką gleby przy otworze.
Nyża jest wilgotna. Światło dociera do końca. Przewiewu brak. Roślinność kwiatowa rozwija się przy otworze, głębiej sięgają paprocie, mchy, glony i porosty. T. Bielska wymienia następujące gatunki roślin zebranych w dniu 12 lipca 1978 r. (oznaczenia mszaków wykonała J. Mickiewicz):
kwiatowe - Arabis alpina L., Aconitum callibotryon Rchb., Sweertia perennis L., Ranunculus alpestris L., Alchemilla sp., Viola bifloraL., Primula elatior Grufb., Rhodiola rosea L., Hutchinsia alpina R.Br., Campanula polymorpha Witasek, Saxifraga aizoon Jacq., Saxifraga moschata Wulf., Poa alpina L., Pedicularis hacquetii Graf, Festuca supinaSchur;
paprocie - Cystopteris regia Desv., Cystopteris fragilis Bernh.
mszaki - Marchantia polymorpha L., Cirriphyllum piliferum Grout, Distichium montanum Hag., Orthothecium rufescensBr., Mnium orthorrynchum Br., Amblystegium confervoides Lske, Bryum elegans Nees.
W nyży występują owady i ślimaki.
Historia
Historia eksploracji
Schron znany był od dawna, jednak prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary, do czasu udokumentowania brak o nim wzmianek w literaturze. Wielu grotołazów odnosiło do niego błędnie nazwę Jaskinia przy Jędrusiowej Dziurze.
Historia dokumentacji
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 12 lipca 1978 r. badania flory okołootworowej wykonała T. Bielska, a w dniu 7 sierpnia 1978 r. dokumentację schronu sporządziła I. Luty przy współpracy E. Michalskiej. W 1980 r. fotografię otworu wykonał T. Ostrowski. Pomiary przeprowadzono busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów wykonanych w dniu 17 sierpnia 1981 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.
Bibliografia
Luty, I. 1982b (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych); Luty, I. 1989a (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i szkicu ściany, dane historyczne); Bielska, T., Mickiewicz, J. 2000 (flora); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Izabella Luty
