Numer inwentarzowy: T.E-11.40
Gmina: Kościelisko (gmina wiejska); tatrzański; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Tatrzański Park Narodowy
Wysokość otworu: 1685 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
WGS84: N49.240621, E19.899544
WGS84: N49d 14.4373m, E19d 53.9726m
WGS84: N49d 14m 26.2s, E19d 53m 58.4s
UTM: Easting 419899, Northing 5454788, Zone 34
Dolina Miętusia, na drugiej od góry półce Twardych Spadów, u podnóża ściany nad półką.
Drogi dojścia
Najdogodniejsze od góry. Od szlaku w rejonie Przełączki przy Kopie trawersujemy powierzchnię zrównania pod Chudą Turnią i Twardym Upłazem (Szerokie Upłaziańskie), podobnie jak do Jaskini Marmurowej T.E-11.05. Nieco wcześniej niż do tej ostatniej skręcamy w lewo i z krawędzi Szerokiego schodzimy w kierunku kulminacji Twardej Ściany. Przed dojściem do niej natrafiamy na opadający w prawo, narzucający się stromy żlebek, który sprowadza nad trawiasto-skalisty próg. Progiem tym schodzimy (lub zjeżdżamy) kilkanaście metrów z pomocą liny na drugą półkę Twardych Spadów. Półką idziemy jeszcze ok. 20 m w prawo, do rzucającego się w oczy dużego otworu jaskini. Dojście w najtrudniejszym miejscu II, lina przydatna (stromo, krucho, trawiasto). Zwiedzanie wymaga pokonania śliskiego progu w otworze. W okolicy jaskini przechodzą przez półkę drogi wspinaczkowe L.Bednarza i J. Kozaczkiewicza z 1982 r. oraz L.Nowińskiego i S.Wacława z 1976 r., nie stanowią one jednak praktycznych wariantów dojścia ze względu na trudności.
Opis jaskini
Otwór jest szczelinowy, z progiem, nad którym ma on jeszcze ok. 5 m wysokości i szerokość 1,7 m. Za progiem wysokim na 3,3 m znajduje się poziome dno dość obszernego schronu. Jego pochyłą lewą ścianą z wyraźnym żłobkiem krasowym można podejść pod zablokowane głazy zamykające szczelinę od góry. Pomiędzy nimi spływa do schronu woda (szczelina kontynuuje się ponad jaskinią, tworząc w ścianie powyżej rodzaj żlebka). Schron jest rozwinięty na szczelinie tektonicznej w wapieniach jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Namulisko stanowi gruz skalny, zwietrzelina i niewielkie ilości gleby, naniesionej z góry przez wodę.
Schron jest bardzo wilgotny, światło sięga do końca, przewiewu brak. Obficie występują mchy i glony.
Historia
Historia eksploracji
Otwór schronu musiał być dostrzegany od dawna. W jego okolicy przebiega droga poprowadzona przez J.Danysza i B.Łazarską 29 VI 1961 r., której opis i rysunek zamieszcza Cywiński (1996). Jej prowadzenie mogło się wiązać z odkryciem schronu. W sierpniu 1971 r. schron został zbadany i opisany podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego (kierowanego przez M.Rutkowskiego). Dane o tym znajdują się w archiwalnych notatkach, a lokalizacja otworu na zdjęciach M. Rutkowskiego.
Historia dokumentacji
W ramach uzupełniania materiałów inwentaryzacyjnych OW PTPNoZ dokumentację wykonał R.M. Kardaś przy współpracy R.Kardaś w dniu 18 sierpnia 1995 r. (pomiary busolowo-taśmowe). Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M.Kardaś.
Bibliografia
Kardaś, R.M. 1985f (dane morfometryczne wg Rutkowskiego, historia odkrycia); Cywiński, W. 1996 (wzmiankuje w opisie drogi Danysza); Jaskinie TPN 1996 (plan, szkic położenia, opis inwentarzowy).
Źródła
Rutkowski, M. 1971 (lokalizacja na fotografii z zaznaczoną trasą zjazdu w 1971 r., notatki terenowe z 1971 r.).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Rafał M. Kardaś
